فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 242

112)

هر کس خطا یا گناهی را مرتکب شود، سپس آن را به بی گناهی نسبت دهد، به یقین، بهتان و گناه آشکاری را بر دوش کشیده است.

بهتان زدن به مسلمان، زشت و ناپسند است. زشتی این عمل فقط نسبت به مسلمان نیست، بلکه بهتان و تهمت زدن نسبت به هر انسانی ناپسند است. اساساً نمی توان به کسی چون دشمن ما است و مسلمان نیست، بهتان زد. خداوند کسانی را که از این روش استفاده می کنند، خیانت کار می شمرد و به پیامبر دستور می دهد که از چنین افرادی پشتیبانی نکند.(1)

حکم شرعی بهتان

اشاره

برای بررسی حکم شرعی بهتان، می توان به سه منبع اصلی فقه؛ یعنی عقل و کتاب و سنت مراجعه کرد.

1. عقل

بهتان، عبارت است از نسبت دادن سخن یا کاری به شخصی یا گروهی در حالی که آن شخص یا گروه از آن سخن یا کار پاک هستند که این کار، ستم در حق دیگران به شمار خواهد رفت. هیچ عاقلی، بهتان را از آن جهت که نسبت ناروا به دیگران است، پسندیده نمی داند، بلکه آن را کاری زشت و نازیبا می بیند. بنابراین، می توان ادعا کرد که بهتان، مصداق ستم است و عقل حکم می کند که ستم، زشت است.