فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 246

نمونه های رفتاری

1. إِفک یا تهمت بزرگ

اِنَّ الَّذینَ جَآءُو بِالاْءفْکِ عُصْبَهٌ مِنْکُم لا تَحْسَبُوهُ شَّراً لَکُمْ بَل هُوَ خَیرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الاْءِثْمٍ وَ الَّذی تَوَلّی کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظیمٌ. (نور: 11)

در حقیقت، کسانی که آن بُهتان (داستان افک) را (در میان) آوردند، دسته ای از شما بودند، آن (تهمت) را شرّی برای خود تصور مکنید، بلکه برای شما در آن مصلحتی (بوده) است. برای هر مردی از آنان (که در این کار دست داشته) همان گناهی است که مرتکب شده است و آن کس از ایشان که قسمت اصلی آن را بر گردن گرفته است، عذابی سخت خواهد داشت.

لَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً وَ قالُوا هذا إفْکٌ(1) مُبینٌ. (نور: 12)

چرا هنگامی که آن (بهتان) را شنیدید، مردان و زنان مؤمن گمان نیک به خود نبردند و نگفتند این بهتانی آشکار است.

شهید مطهری در سلسله بحث های خود با عنوان «آشنایی با قرآن» بیشتر از  جنبه اجتماعی به این آیه نگریسته و نوشته است: «آیات به اصطلاح آیات «إفک» است. إفک، دروغ بزرگی (تهمتی) است که برای بردن آبروی رسول خدا صلی الله علیه و آله بعضی از منافقین برای همسر رسول خدا صلی الله علیه و آلهجعل کردند... . اکنون آیات را می خوانیم و نکاتی که از این آیات استفاده می شود که نکات تربیتی و اجتماعی بسیار حساسی است و حتی مورد ابتلای زمان خودمان است، بیان می کنیم.

آیه می فرماید: «اِءنَّ الَّذینَ جاؤُ بِالإفْکِ عُصْبَهٌ مِنْکُم.» آنان که افک را ساختند و