فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 247

خلق کردند، بدانید یک دسته متشکل و یک عده افراد به هم وابسته از خود شما هستند.

قرآن به این وسیله، مؤمنین و مسلمین را بیدار می کند که توجه داشته باشید در داخل خود شما، از متظاهران به اسلام، افراد و دسته جاتی هستند که دنبال مقصدها و هدف های خطرناک می باشند؛ یعنی قرآن می خواهد بگوید قصه ساختن این (افک) از طرف کسانی که ساختند، روی غفلت و بی توجهی و ولنگاری نبود، روی منظور و هدف بود، هدف هم بی آبرو ساختن پیغمبر و از اعتبار انداختن پیغمبر بوده که به هدفشان نرسیدند.

قرآن می گوید آنها یک دسته به هم وابسته از میان خود شما بودند و بعد می گوید این شرّی بود که نتیجه اش خیر بود، و در واقع، این شرّ نبود: «لا تَحْسَبُوهُ شَرّاً لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ.» گمان نکنید که این یک حادثه سوئی بود و شکستی برای شما مسلمانان بود، خیر. این داستان با همه تلخی به سود جامعه اسلامی بود. حال چرا قرآن این داستان را خیر می داند، نه شر و حال آنکه داستان بسیار تلخی بود؟ داستانی برای مفتضح کردن پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله ساخته بودند و روزهای متوالی حدود چهل روز گذشت تا اینکه وحی نازل شد و [به تدریج] اوضاع روشن گردید. خدا می داند در این مدت بر پیغمبر اکرم و نزدیکان آن حضرت چه گذشت؟

این را به دو دلیل قرآن می گوید خیر است: یک دلیل اینکه این گروه منافق شناخته شدند. در هر جامعه ای یکی از بزرگ ترین خطرها این است که صفوف  مشخص نباشد. افراد مؤمن و افراد منافق همه در یک صف باشند. تا وقتی که اوضاع آرام است، خطری ندارد. یک تکان که به اجتماع بخورد، اجتماع از ناحیه منافقین بزرگ ترین صدمه ها را می بیند... . آن منافقینی که این داستان را