فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 251

برگرد که از این گناه مبرایی.

آن گاه بنی ابیرق نزد مردی از قبیله خود که نامش _اسید بن عروه _و مردی زبان آور بود، رفتند و جریان را با او در میان گذاشتند و او را نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله فرستادند. اسید به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرضه داشت: یا رسول الله! قتاده بن نعمان به نزد خاندانی از ما که اهل شرف و حسب و نسبند رفته و آنان را به دزدی متهم کرده است، با اینکه اهل آن خانواده این کاره نیستند. رسول خدا صلی الله علیه و آله از شنیدن این سخن اندوهناک شد (که چرا قتاده مرتکب تهمت شده است) و به عنوان گلایه به او فرمود: آیا به سر وقت خاندانی شریف و آبرومند و دارای حسب و نسب می روی و آنان را متهم به سرقت می کنی؟ و او را به سختی عتاب فرمود. قتاده از این بابت سخت در اندوه شد و به سوی عمویش برگشت و گفت: ای کاش، مرده بودم و ماجرای تو را نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله نبرده بودم و این طور مورد عتاب آن جناب قرار نمی گرفتم.

عمویش در پاسخ گفت: «اللّه ُ الْمُسْتَعانُ»؛ تنها کسی که باید از او یاری خواست، خدای تعالی است.

چیزی نگذشت که آیه شریفه بر پیامبر نازل شد. (... بُشر از اسلام دست کشید و کافر شد و به مکه نزد کفار رفت).(1)

آموزه ها

1. در بهتان چند جهت را باید بررسی کرد:

الف) بهتان زننده (کسی که به دیگران نسبت دروغ روا می دارد)؛