فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 257

کیفر کسی  که قصد بد به خانواده تو کرده چیست؟ جز اینکه زندانی یا (دچار) عذابی دردناک شود. (یوسف: 25)

4. به نظر می رسد ریشه اصلی بهتان و تهمت زدن، همانا بی اعتقادی به خدا و قیامت و دوستی دنیا است. مگر می توان تصور کرد کسی به خدا و قیامت اعتقاد راسخ داشته باشد و آن گاه به دیگران نسبت ناروا بدهد؟ هر جا بساط تهمت و بهتان پهن است، آنجا اعتقاد حقیقی به خدا و قیامت وجود ندارد، بلکه دوستی دنیا حاکم است. هرگاه دل آدمی از دوستی دنیا پر شود، دنیا محبوب و معبود آدمی می گردد. سپس انسان برای رسیدن به معبود و به خاطر معبود و محبوب خود هر کاری می کند.

منابع دیگر

1. باقری بیدهندی، تهمت؛ شایع ترین بلای عصر ما، قم، دارالکتاب، 1362.

2. بروجردی، محمد حسین، زبان و گفتار در اسلام (تهمت)، خوانسار، نور، 1368.

3. تهرانی، جواد، آیین زندگی و درس های اخلاق اسلامی، قم، در راه حق، 1359.

4. حجازی قمشه، عبدالرضا، جنایات تهمت، قم، مصطفوی، 1334.

5. خالصی، محمد، آیین جاویدان، ترجمه: حیدر قلی قلمداران، قم، بی نا، 1337.

6. دستغیب، سید عبدالحسین، گناهان کبیره، تهران، جهان، 1399ه . ق.

7. سبحانی، زهرا، غیبت و تهمت در اسلام، تهران، مؤلف، 1381.

8. شیخ الاسلامی، سید حسین، مناظره زبان و اندام ها، قم، اسلامیه، بی تا.

9. شیخ صدوق، جامع الاخبار، ترجمه: شرف الدین خویدکی، تهران، اسلامیه، 1378.

10. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1365.

11. عبدالحسیب، میر محمد، مناهج الشارعین، تهران، ارمغان، 1402ه . ق.

12. فقیه ایمانی، مهدی، نقش زبان در سرنوشت انسان ها یا زبان، قم، اسماعیلیان، 1369.

13. متقی الهندی، کنزالعمال، بیروت، مؤسسه الرساله، 1409ه . ق.

14. مجلسی، علامه محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، 1403 ه . ق.