فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 28

دو _ بازی با وسایل قمار.

سه _ بازی هایی که خشنودی شیطان را به دنبال دارد.

چهار _ بازی هایی که قرآن را از یاد می برد و سبب می شود قرآن در جامعه محجور شود.

پنج _ بازی هایی که انسان را دچار غفلت از خدا و قیامت می سازد.

شش _ شیفتگی و غرق بازی شدن.

و) والدین در برابر بازی کودکان مسئول هستند. جامعه و حکومت هم در برابر بازی کودکان مسئولیت دارد و هر کدام باید زمینه های بازی را برای کودکان و زمینه تفریح سالم را برای بزرگسالان فراهم کنند.

نکته جالبی که از تنها آیه بازی در قرآن کریم به دست می آید، این است که برادران یوسف همیشه از پدر می خواستند یوسف را با آنان بیرون بفرستد، ولی پدر هیچ گاه موافقت نمی کرد. برادران به فکر فرو می روند و از راهی وارد می شوند که پدر پاسخ منفی ندهد. آنان می گویند: پدر! یوسف را برای تفریح و بازی با ما بفرست و ما هم از او مواظبت می کنیم: «اَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً یَرتَعْ وَ یَلْعَبَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُونَ» (یوسف: 12) وقتی سخن از بازی کودکانه به میان می آید، پدر می داند که بازی حق کودک است. بنابراین، موافقت می کند و فرزند خود را برای بازی با برادرانش به صحرا می فرستد.

ز) بعضی بازی ها باید به گونه ای باشد تا مهارت هایی را که کودک در آینده نیاز دارد، از آنها یاد بگیرد، مثل: شنا، تیراندازی، اسب سواری، موتور سواری و ماشین سواری.

ح) نگرانی های والدین نباید عامل بازدارنده کودک از بازی کردن باشد. حضرت یعقوب علیه السلام با اینکه نگران یوسف علیه السلام بود، ولی مانع بازی او نشد.