فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 296

الْمُصِیَبَهُ واحِدَهٌ وَ إِنْ جَزِعْتَ صارَتْ اِثْنَتَیْنِ.(1)

مصیبت، یکی است و چون بی تابی کنی، دوتا می شود.

2. بی تابی و از بین رفتن پاداش

امام علی علیه السلام فرمود:

الْجَزَعُ لا یَدْفَعُ الْقَدَرَ، وَلکِن یُحْبِطُ الْأَجْرَ.(2)

بی تابی کردن، تقدیر الهی را دفع نمی کند، بلکه پاداش را تباه می سازد.

امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:

مَنْ جَزِعَ فَنَفْسَهُ عَذَّبَ، وَ أمْرَ اللّه ِ سُبْحانَهُ أضاعَ وَ ثَوابَهُ باعَ.(3)

هر که بی تابی کند، خودش را عذاب داده و فرمان خدای پاک را تباه کرده و ثوابش را فروخته است.

3. بدترین نوع بی تابی

امام باقر علیه السلام فرمود:

بدترین نوع بی تابی، سر دادن فغان و شیون و زدن بر سر و سینه و کندن موهاست. کسی که نوحه گری به راه اندازد، شکیبایی را ترک کرده است.(4)

4. بی تابی هنگام قبض روح

_سَدیر صَیْرَفی _گوید: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم، فدایت شوم، ای فرزند رسول خدا! آیا انسان مؤمن هنگام گرفته شدن روح ناراحتی می کند؟ حضرت فرمود:

به خدا سوگند، به درستی که وقتی فرشته مرگ برای قبض روح مؤمن می آید، ابتدا مؤمن در آن هنگام بی تابی می کند. فرشته مرگ به او می گوید: ای دوست خدا، بی تابی مکن. سوگند به آن خدایی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله را

1- [1] . همان، ح 2324.
2- [2] . همان، ح 2326.
3- [3] . همان، ح 2328.
4- [4] . همان، ح 2330.