فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 300

در توضیح این مطلب باید گفت ائمه اطهار علیهم السلام گاهی برای حفظ شیعه از روش تقیه استفاده می کردند.

4. گریه رحمت

وقتی فرزند نوزاد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به نام ابراهیم از دنیا رفت، وی در سوگش چنان گریست که اشک های مبارکش بر محاسنش جاری شد. به حضرت گفتند: ای فرستاده خدا، شما ما را از گریه کردن نهی می کردید، در حالی که اکنون می گریید. حضرت فرمود: این گریه نیست،(1) این رحمت است و هر کس رحمت و مهربانی نورزد، به او هم رحمت و مهربانی نمی ورزند.(2)

آموزه ها

1. دیگران را متهم نکنیم

هر حرکت و سخنی از دیگران در هنگام مشکلات و مصیبت ها را نباید حمل بر بی تابی آنان کرد. ممکن است شخصی از شدت درد جسمانی به طور طبیعی واکنش نشان دهد و آه و ناله و عزاداری کند. در روایات می خوانیم امام صادق علیه السلام، هنگام نزدیکی وفات پسرش اسماعیل بی تابی می کرد، ولی پس از فوت وی، پسر دلبندش را کفن کرد و به خاک سپرد. سپس به کار و تلاش روزانه روی آورد. بعضی که امام علیه السلامرا خوب نمی شناختند، از حالت ناراحتی و غم و غصه پیش از مرگ فرزند و آرامش پس از آن پرسیدند. حضرت فرمود:

انّا اهلُ بَیتٍ نَجْزَعُ ما لَمْ تَنْزِلِ الْمُصِیبَهُ وَ إذا نَزَلَتْ صَبَرْنا.(3)

1- [1] . در روایت دیگری آمده است: این گریه آن گریه ای نیست که شما را نهی کردم. مستدرک الوسائل، ج 2، ص 385، ح 2256 _ 4.                                                                       
2- [2] . وسائل الشیعه، ج 3، ص 281، ح 3656.
3- [3] . همان، ص 276، باب جواز إظهار التأثر قبل المصیبه، ح 3643.