فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 301

ما اهل بیتی هستیم که تا زمانی که مصیبت و بلا نازل نشده است، اظهار تأثر و ناراحتی می کنیم، ولی هر گاه مصیبت نازل شد، شکیبایی پیشه می کنیم.

باید دقت کرد که انسان بی تاب کسی است که آرامش و صبر و مقاومت و ثبات ندارد  و با کوچک ترین حادثه ای، آرامش و شکیبایی خود را از دست می دهد و گرنه هر نوع اظهار تأثر و ناراحتی را نمی توان بی تابی نامید. انسان مؤمن، اهل بی تابی نیست،  ولی از دردها و رنج ها ناراحت می شود. با این حال، همیشه راضی به رضای الهی است.

2. بی تابی نکنید

امام صادق علیه السلام فرمود:

اِتَّقوُا اللّه َ وَ اصْبِرُوا فَاِنَّه مَنْ لَمْ یَصْبِرْ أهْلَکَهُ الْجَزَعُ و اَمّا هَلاکُهُ فِی الْجَزَعِ اَنَّهُ اذا جَزِعَ لَمْ یُؤجَرْ.(1)

پارسایی پیشه کنید و خدا را در نظر بگیرید و شکیبا باشید. پس به درستی که هر کس صبر و شکیبایی نکند، بی تابی او را هلاک می کند و هلاکش در بی تابی این است که هر گاه او بی تابی کند، پاداشی به او داده نمی شود.

3. راهکارها و الگوها

در روایتی از امام صادق علیه السلام می خوانیم که حضرت نوح علیه السلام پس از آن بلای آسمانی وقتی استخوان های مرده ها را دید، بی تابی کرد (جَزِعَ جَزَعا شدیدا) و اندوهناک شد. خداوند حکیم به او وحی کرد: (ای نوح،) این کار خودِ تو است. تو برای آنها نفرین کردی. حضرت نوح علیه السلام عرض کرد: ای پروردگار، من از تو استغفار می کنم و به سوی تو باز می گردم. امام صادق علیه السلام می فرماید: خداوند عزوجلّ به حضرت نوح علیه السلاموحی می کند که انگور سیاه بخور تا همّ و غمّ تو از بین برود.(2) بنابراین، ممکن است بعضی غذاها و کارها