فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 303

ص 216، باب استحباب الصبر فی جمیع الامور.

4. حق جو، محمد حسین، روان شناسی ترس و دلهره، قم، انصار المهدی(عج)، 1375.

5. محمد بن یعقوب، کلینی، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیّه، 1365، ج 2، ص 87 ، باب الصبر.

6. نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، 1408 ه .ق، ج 2، ص 446، باب عدم جواز الجزع عند المصیبه.

بیماری

اشاره

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

اَلْمَریضُ تَحاتُّ خَطایاهُ کَما یَتَحاتُّ وَرَقُ الشَّجَرِ.(1)

گناهان بیمار همچون برگ درخت می ریزد.

انسان با همه توانایی هایش، از ناتوان ترین موجودات کره خاکی به شمار می آید. او وقتی قدم به این دنیا می گذارد، برخلاف بسیاری از حیوانات، توان حرکت و حفاظت از خود را ندارد. به همین دلیل، سال ها نیازمند مراقبت و سرپرستی است. او حتی در برابر کوچک ترین حشره ها هم نمی تواند از خود دفاع کند. حضرت امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید:

بیچاره آدمیزاد. اجلش بر او پوشیده است و بیماری هایش پنهان و کردارش محفوظ. پشه ای او را دردمند می کند؛ جرعه ای گلوگیر، می کُشدش و قطره عرقی، او را بدبو می سازد.(2)

انسان از دوران اولیه زندگی با بیماری ها روبه رو شده و با آن به مبارزه