فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 304

برخاسته است. او تلاش می کرد علت بیماری ها را کشف و آن را ریشه کن کند،  ولی هنوز از بیماری اول رهایی نیافته، با بیماری دیگری روبه رو می شد. البته این داستان همچنان ادامه دارد. به تعبیر امیر سخن، حضرت علی علیه السلام:

لَیْسَ لِلاَجسامِ نَجاهٌ مِنَ الاَْسْقامِ.(1)

بدن ها را از ناخوشی رهایی نیست.

با این حال، انسان چون از قدرت اندیشه برخوردار است، توانسته بسیاری از بیماری ها را بشناسد و برای هر کدام درمانی بیابد که از رهگذر این تلاش انسانی، دانش پزشکی پدیدار شده است.

دیدگاه اسلام درباره بیماری

اشاره

بیماری، حالت ناخوشایندی برای آدمی است که از آن گریزی نیست. در روایات اهل بیت علیهم السلام به اصل بیماری و جنبه تربیتی آن توجه شده است.

1. اصل بیماری (خود بیماری)

بیماری از دیدگاه اولیه نوعی مصیبت و سختی برای انسان است که از این جهت، آن را مشکل، گرفتاری و نوعی زندان می شمرند. مولای متقیان در سخنان گهربار خود به این جنبه بیماری اشاره کرده است:

اَلْمَرَضُ حَبْسُ الْبَدَن.(2)

بیماری، زندان تن است.

بیماری، بدن آدمی را به زندان می کشاند؛ یعنی رنج و مشقت را بر او وارد می آورد.

حضرت علی علیه السلام فرمود: