فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 311

امام علی علیه السلام می فرماید:

هر گاه یکی از شما بیمار شد، اجازه دهد که مردم به عیادت او آیند؛ زیرا هر کس (هر عیادت کننده ای) یک دعای مستجاب دارد.(1)

ج) وظیفه دیگران در برخورد با بیمار

در روایات به دو نکته اشاره شده است:

1. عیادت بیمار؛

2. امیدوار کردن بیمار.

انسان بیمار، ممکن است از نظر روحی دچار ضعف شده باشد. پس بهترین دارو و درمان برای او، امیدواری و برخورداری از روحیه قوی است. بنابراین، خوب است اطرافیان و عیادت کنندگان، او را به بهبود یافتنش امیدوار کنند و از رحمت و عنایت حضرت حق سخن بگویند:

سزاوار است در حالت بیماری، به ویژه بیماری ای که (ممکن است به مرگ بیانجامد) امید، نسبت به خَوف و ترس بیشتر شود.(2)

امید به رحمت الهی و امید به زندگی همانند داروی شفابخش عمل می کند.

در بعضی روایات، به حکمت و آداب عیادت اشاره شده است. دیدار کردن از  بیمار، آثار خوبی برای دیدارکننده دارد. هر چند بیمار از نظر روحی خوشحال و امیدوار می شود، عیادت کننده هم مورد توجه حضرت حق قرار می گیرد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

عایدُ الْمَریضِ یَخوُضُ فِی الرَّحْمَهِ.(3)

عیادت کننده از بیمار، در رحمت (خدا) غوطه ور می شود.

1- [1] . همان، ج 3، ص 117، ح 2.
2- [2] . مستدرک الوسائل، ج 2، ص 118، ح 1589 _ 3.
3- [3] . میزان الحکمه با ترجمه فارسی، ج 11، ص 5530، ح 18801.