فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 321

قرآن کریم در آیات زیادی، مسئله «قلب» آدمی را مطرح کرده است. البته مقصود، این قلب صنوبری که در سینه انسان قرار داده نیست، بلکه مقصود از قلب، روح آدمی یا مرکز فهم و درک و توجه آدمی است. از نظر قرآن، این قلب، انسان دچار بیماری می شود و همین بیماری می تواند سبب شقاوت انسان گردد.

قرآن کریم وقتی از منافقان و کارهای آنان سخن می گوید، می فرماید:

فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ. (بقره: 10)

در قلب های آنان، بیماری است.

بنابراین، انسان عاقل وقتی به حکم عقل خود درصدد درمان بیماری جسم خود برمی آید، باید به بیماری های روح و روان خود هم توجه کند. چه بسیار انسان هایی که از بیماری های نادانی، حسادت و کینه رنج می برند، ولی از درمان آن کوتاهی می کنند.

منابع دیگر

1. آتش خانه، مریم، حقوق بیمار، شیراز، سازمان تأمین اجتماعی فارس، مدیریت درمان، 1380.

2. اصفهانی، محمد مهدی، همدم بیمار، تهران، دانشگاه علوم پزشکی، 1381.

3. رضایی، مهدی، زیارت خدا (پژوهشی پیرامون عیادت در اسلام)، تنظیم و نگارش: علی اکبر مظاهری، قم، بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی، مرکز تحقیقات جانبازان، 1375.

4. زعفرانی، عدنان، عیادت، تهران، نشر ریحان، 1378.

5. شیخ عبد القادر، آداب عیادت از بیماران، ترجمه: عبد العزیز سلیمی، تهران، احسان، 1382.

6. عطایی خراسانی، علی اصغر، آخرین فرودگاه انسان (ادب مریض، آداب عیادت،