فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 33

بخشندگی

اشاره

یا جواد یا الله

حضرت حق تبارک و تعالی اولین جواد و بخشنده

جواد یکی از اسمای الهی است و در دعاهای معصومین علیهم السلام، خداوند را به این اسم می خوانیم:

یا جَوادُ یا اللّه یا اللّه یا اللّه لَکَ الأَسْماءُ الحُسنی.(1)

جواد مطلق آن خدایی است که اهل بخشش و سخاوت است بدون هیچ بخلی.

اَنتَ جوادٌ لا تَبخَلُ، اَنتَ جَوادٌ کَریم.

او که خود جواد مطلق است، این صفت را در بندگان خویش می پسندد:

اِنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ جَوادٌ یُحِبُّ الْجُودَ.(2)

در قرآن کریم، کلمه «جواد» یا «سخی» نیامده است.

فقط یک کلمه به نام «جیاد» از ماده «جود» در قرآن کریم آمده که به معنای اصیل است.(3) تعبیرهایی وجود دارد که از سخاوتمندی و جُودِ حضرت حق حکایت می کند. هر چند جواد بودن حضرت حق مثل خود او روشن و بی نیاز از  بیان است، ولی سخن در این است که آیا این لفظ جواد که در روایات و دعاها آمده، در قرآن کریم هم مذکر شده است یا خیر؟ پاسخ این پرسش، منفی

1- [1] . الکافی، ج4، باب الدعاء فی العشر الاواخر من شهر، ص163.
2- [2] . مستدرک وسائل الشیعه، ج4، باب تحریم استضعاف أهل القرآن، ص243.
3- [3] . «إذْ عُرِضَ عَلَیْهِ بِالْعَشِیِّ الصَّفِنتُ الْجِیادُ؛ هنگامی که طرف غروب، اسب های اصیل را بر او عرضه کردند.» (ص: 31)