فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 41

ششم _ مهلت دادن قرض داری است که نداشته باشد یا بِحِل کردن او.(1)

این عمل نیز فضیلت بسیار دارد، بلکه از جمله واجبات است.

حضرت صادق علیه السلام می فرماید:

هر که خواهد خدا سایه خود را بر سر او بیندازد در روزی که هیچ سایه نباشد، مهلت دهد ناداری را یا از حق خود بگذرد.(2)

هفتم _ اعانت مسلمین نمودن است. در غیر آنچه که مذکور شد، مثل: پوشاندن ایشان یا سکنا دادن و سوار کردن و عاریه دادن و امثال اینها.

همه اینها را ثواب بی نهایت و فضیلت بی غایت است.(3)

هشتم _ آنچه را آدمی به جهت حفظ آبرو و مراعات حرمت خود و دفع شر اشرار و منع ظلم ظالمین از خود می دهد. این نیز از ثمره سخاوت است و بسا بخیلان که به واسطه بخل به انواع مذلت و خواری رسیده و آبروی خود را بر باد داده اند. در بعضی اخبار وارد شده است که بذل مال به جهت حفظ آبروی خود، حکم صدقه دارد.(4)

نهم _ ساختن مسجد  و مدرسه و پل و رباط و اجرای قنوات و نشاندن درختان و امثال اینهاست از چیزهایی که اثر آن در روزگار باقی می ماند تا قیامت و نفع آن روز به روز عاید صاحب آن می گردد. از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام (روایت است):

شش چیز است که فیض و ثواب آن پس از وفات به مؤمن می رسد:

اول _ فرزندی که از برای او طلب آمرزش نماید.

1- [1] . یعنی حلال کند و از قرض خود بگذرد.
2- [2] . معراج السعاده، ص 312.
3- [3] . همان، ص 312.
4- [4] . همان.