فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 49

در این میان، جبرئیل آمد و گفت: خدایت سلام می رساند که این مرد از اهل سخاوت و نان ده است. پس خشم آن حضرت فرو نشست و سر بالا کرد و فرمود: اگر نه این بود که مرا جبرئیل خبر داد که تو سخی و نان دهی، تو را از خود می راندم و عبرت دیگران می کردم. آن مرد گفت: خدای تو سخا را دوست دارد. فرمود: بلی.

آن مرد گفت: أَشْهَدُ أَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّه ُ وَ أَشْهَدُ اَنَّکَ رَسُولُ اللّه ِ. به خدایی که تو را به حق برانگیخته است، هرگز کسی را از مال خود محروم برنگردانیدم.(1)

3. امام صادق علیه السلام و بخشش

یکی از حاجیان در مسیر مکه، ناگهان دید همیانش که هزار دینار درون آن بود، گم شده است. در آن نزدیکی، امام صادق علیه السلام را دید، ولی چون آن حضرت را نمی شناخت، خیال کرد او برداشته است. نزد آن حضرت آمد و گفت: همیانم را تو برداشته ای که هزار دینار پول داشت. امام صادق علیه السلام او را به خانه برد و هزار دینار به او داد.

حاجی وقتی به خانه خود برگشت، دریافت که همیانش را آنجا فراموش کرده بود. پس بسیار شرمنده شد. به حضور امام صادق علیه السلام آمد و با عذرخواهی و شرمندگی بسیار، پول آن حضرت را به او پس داد. آن بزرگوار، پول را از او نگرفت و فرمود:

شَی ءٌ خَرَجَ مِنْ یَدِی لایَعُدُّ اِلَیَّ.

چیزی که از دستم خارج شد، دیگر به من باز نمی گردد.(2)