فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 60

روی ناچاری به آنان کمک می کنند و هیچ ثوابی هم عایدشان نمی شود.

در روایات دیگر، به طور صریح به آثار بخل ورزیدن اشاره شده است که اکنون برمی شماریم:

1. بخل، بینوایی می آورد

حضرت امام علی علیه السلام فرمود:

اَلْبُخْلُ جِلْبابُ الْمَسْکَنَهِ.(1)

بخل، ردای بینوایی است.

2. بخل، آبرو و حیثیت آدمی را بر باد می دهد

امام رضا علیه السلام فرمود:

اَلْبُخْلُ یُمَزِّقُ الْعِرْضَ.(2)

بخل، آبرو را بر باد می دهد.

امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید:

بِالْبُخْلِ تَکْثُرُ الْمَسَبَّهُ.(3)

بخل ورزیدن مایه دشنام بسیار می شود.

3. بخل، خفت و خواری به بار می آورد

بخل ورزیدن؛ یعنی از مال خود خرج نکردن که این معنای اولیه بخل است. در روایات به نوعی بخل ورزیدن اشاره شده است که می تواند نیکو شمرده شود و آن، از دین خود خرج نکردن و از دین برای دنیا مایه نگذاشتن است.

در روایتی از امیرمؤمنان علی علیه السلام آمده است:

هر کس در مال خود بخل ورزد، خوار و سبک شود و هرکس در دین خود

بخل ورزد، سربلند و بزرگ گردد.(4)

1- [1] . میزان الحکمه، با ترجمه فارسی، ج1، ص 442، ح 1583.
2- [2] . همان، ح 1584.
3- [3] . همان، ح 1587.
4- [4] . همان، ح 1586: «مَن بَخِلَ بِمالِهِ ذَلَّ، مَن بَخِلَ بدینه جلَّ».