فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 66

اهل ایمان می کند؛ یعنی طلب بهشت برای آنان دارد. چنین شخصی که این گونه با زبان دعا می کند، ولی با عمل، آن را اثبات نمی کند، از انصاف به دور است.

2. یک دعا از اول شب تا پایان آن

ابوقرّه گوید: شبی امام صادق علیه السلام را دیدم مشغول طواف خانه خدا است و مکرر به خدا عرض می کرد:

اَللَّهُمَّ شُحَّ نَفْسِی.

خداوندا، مرا از بخل و حرص نفسم نگه دار.

پرسیدم شما از آغاز شب تا پایان، غیر از این دعا را نخواندی. حضرت فرمود:

چه چیزی بدتر از بخل و حرص نفس که خداوند می فرماید:

وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ. (حشر: 9 و تغابن: 16)(1)

هر کس که از بخل نفس خویش نگه داشته شود، پس آنها از رستگارانند.

3. بخل بدتر از فقر

استادی به شاگردش گفت:... چه چیزی بدترین چیزهاست؟ شاگرد در پاسخ گفت: فقر و احتیاج. استاد گفت: درست است که فقر و تهی دستی موجب پریشانی است، ولی بخل بدتر از فقر است؛ زیرا اگر به فقیر، مالی برسد، پریشانی اش برطرف شود، ولی اگر مال و ثروت به بخیل برسد، پریشانی اش برطرف نمی گردد.(2)