گناه گریزی صفحه 137

مدینه آمده بودند، به عنوان قومی دروغ گو یاد شده و خداوند آنان را سزاوار لعنت خویش دانسته است.

خداوند متعال در قرآن مجید، دروغ و دروغ گویی را از ویژگی های زشت منافقان و مردم دورو و ریاکار برشمرده است و خود، به دروغ گویی آنان شهادت می دهد و می فرماید: «وَ اللّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ؛ و خداوند شهادت می دهد که بی شک، اهل نفاق، دروغ گو هستند.» (منافقون: 1) از رسول خدا صلی الله علیه و آلهروایت شده است:

کَبُرَتْ خِیانَهً أَنْ تُحَدِّثَ أَخاکَ حَدِیثا هُوَ لَکَ مُصَدِّقٌ وَ أَنْتَ بِهِ کاذِبٌ.(1)

خیانت بزرگی است که با برادر دینی خود به دروغ سخن بگویی، در حالی که او تو را راست گو می پندارد.

امام علی علیه السلام نیز در این باره فرمود:

تَحَفَّظُوا مِنَ الْکَذِبِ، فَاِنَّهُ أَدْنَی الاَْخْلاقِ قَدْرا، وَ هُوَ نَوْعٌ مِنَ الْفُحْشِ وَ ضَرْبٌ مِنَ الدَّناءَهِ.(2)

از دروغ دوری کنید که پست ترین مرحله اخلاقی، و نوعی فحش و پستی است.

رسول حق در کلامی دیگر می فرماید: «اَعظَمُ الخَطایا اللِّسانُ الکَذُوبُ؛ بزرگ ترین خطاها، از زبانی است که دروغش از اندازه گذشته باشد».(3)

در روایتی دیگر از حضرت علی علیه السلام آمده است:

اِذا کَذِبَ الْعَبْدُ کَذِبَهً تَباعَدَ الْمَلَکُ مِنْهُ مَسِیرَهَ مِیلٍ مِنْ فَتْنِ ما جاءَ بِهِ.(4)

زمانی که انسان دروغ بگوید، فرشته به دلیل بوی بد دروغ، به اندازه یک میل از او فاصله

1- [1] . الترغیب، ج 2، ص 596.
2- [2] . بحارالانوار، ج 78، ص 64.
3- [3] . محجه البیضاء، ج 5، ص 243.
4- [4] . اصول کافی، ج 2، ص 338.