غفلت، علل و آثار آن صفحه 143

با تغافل از آن، خدمت کار خود را شرمنده نساخت.

3. تغافل درباره شاگرد

یکی از روش های تربیتی استاد درباره شاگرد آن است که اگر خطا یا اشتباهی از او سر زده است، از آن تغافل کند و نادیده انگارد. اصولاً برخورد با رفتار ناشایست شاگرد، سه گونه می تواند باشد:

1. مقابله خشن و تنبیه آمیز؛

2. بخشش و گذشت؛

3. تغافل.

در بیان معصومان علیهم السلام، برخورد نوع اول، در وقت ضرورت؛(1) رفتار دوم، راه حلی شایسته(2) و سومی، نشانه خردورزی معرفی شده است.

امیرمؤمنان علی علیه السلاممی فرماید: «لا عَقْلَ کَالتَّجاهُلِ؛ هیچ خردورزی همچون تجاهل نیست».(3)

این حدیث به تغافل در تربیت اختصاص ندارد، ولی از مصداق های قطعی آن به شمار می رود. عفو و گذشت، نقش مناسبی در تربیت دارد، ولی مانند تغافل نیست؛ زیرا در این برخورد تربیتی، پیام مربّی به شاگرد آن است که فلان رفتار تو چنان برای من ناباورانه بود که حتی به خود اجازه نمی دهم درباره آن فکر کنم یا درباره آن با تو سخنی بگویم.

1- . نک: نهج البلاغه، نامه 31، ص 404 .
2- . وسائل الشیعه، ابواب حدّ السرقه، باب 28، ص 522، ح 1.
3- . میزان الحکمه، ج 7، ص 268.