غفلت، علل و آثار آن صفحه 144

در سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است:

هرگاه کسی، کار یا سخنی که در نظر آن حضرت ناخوشایند بود، انجام می داد، نمی گفت چرا فلان شخص چنین گفته یا کرده است، بلکه می فرمود: چه شده است که برخی این گونه عمل می کنند و چنین می گویند. بدین صورت، آن حضرت، از آن کار و گفته نهی می کرد بی آنکه نام کسی را ببرد و شخصی را مورد خطاب خود قرار دهد.(1)

در جریان آمدن آن حضرت به خانه دخترش، فاطمه علیهاالسلام و دیدن زینت های تازه او، برخورد رسول خدا صلی الله علیه و آله، سکوت و تغافلی معنادار بود که واکنش پرشتاب فاطمه علیهاالسلام را در پی داشت.(2)

4. تغافل از حوادث و مصیبت ها

گاهی در زندگی انسان رخدادهای ناگواری روی می دهد که گریزی از آن نیست و از اراده و اختیار آدمی بیرون است. در این موارد، تنها باید شکیبایی را پیشه خود سازد. شکیبایی نیز مراتبی دارد و بالاترین مرتبه آن، نادیده گرفتن و غفلت نمایی است.

علی علیه السلامدر حدیثی می فرماید: «وَ لا حِلْمَ کَالتَّغافُلِ؛ هیچ بردباری همچون تغافل نیست».(3)

1- . کحل البصر، صص 65 و 66.
2- . البته این مقدار از زینت برای زن، نه حرام و نه مکروه، بلکه حتی پسندیده است، ولی با توجه به فقر شدید برخی مسلمانان در آن زمان، از باب «حَسَناتُ الأَبْرارِ سَیِّئاتُ الْمُقَرَّبِینَ»، مشاهده آن حالت حضرت فاطمه علیهاالسلام برای رسول خدا ناگوار آمد.
3- . میزان الحکمه، ج 7، ص 268.