غفلت، علل و آثار آن صفحه 34

کرد و فرمود: «ألّلهُمَّ ارْزُقْهُ وَلَدا یَکُونَ لَهُ عَضُدا، فَنِعْمَ الْعَضُدُ الْوَلَدُ؛ بار خدایا، به او فرزندی عطا کن تا بازوی (کمک) او باشد؛ زیرا بهترین بازو (کمک) فرزند است.»(1) این دعا هم برای فرزنددار شدن و هم برای صالح بودن آن است؛ زیرا فرزند وقتی کمک کار و بازوی پدر می شود که صالح باشد.

همچنین رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد ضرورت تربیت می فرماید: «أَکْرِمُوا أَوْلادَکُمْ وَ أَحْسِنُوا آدابَهُمْ یُغْفَرْلَکُمْ؛ فرزندان خود را گرامی بدارید و آداب نیکو به آنان بیاموزید تا آمرزیده شوید.»(2) مقصود از آمرزش الهی که در این حدیث به عنوان پاداش الهی آمده، بهره بردن از فرزندان صالح است؛ زیرا پدر و مادر که در تربیت انسان کوشیده اند، از پی آمدهای رفتار پسندیده وی بهره مند خواهند شد. گذشته از این، مردمانی که از نیکی های او بهره مند می شوند، برای والدین او دعای خیر می کنند.

هر که در خُردی اش ادب نکنند

در بزرگی فلاح از او برخاست

چوب تَر را هر آنچه خواهی، پیچ

نشود خشک جز به آتش، راست(3)

در این حدیث، پیش از سفارش به تربیت فرزندان، درباره احترام به

1- . محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، مکتبه الاسلامیه، تهران، چ 5، 1399 ه- . ق، ج 15، ابواب احکام الاولاد، باب 3، ص 99، ح 2.
2- . مکارم الاخلاق، ص 222.
3- . گلستان، باب 7، ص 180.