غفلت، علل و آثار آن صفحه 48

برخی روایات، جاهل پرسش گر همچون خود عالم، اهل نجات است.(1)

همچنین حضرت صادق علیه السلام فرمود:

مَنْ أَکْرَمَ فَقِیها مُسْلِما لَقِیَ اللّه َ یَومَ الْقِیامَهِ وَ هُوَ عَنهُ راضٍ وَ مَنْ أَهانَ فَقِیها مُسْلِما لَقِیَ اللّه َ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ هُوَ غَضْبانٌ.(2)

هر کس فقیه مسلمانی را گرامی بدارد، روز قیامت، خداوند را در حالی که از او خرسند است، ملاقات می کند و کسی که به فقیه مسلمانی اهانتی روا دارد، روز رستاخیز در حالی که خداوند بر او خشم گرفته است، در پیشگاه الهی حاضر می شود.

غفلت دیگر در مورد عالمان دینی آن است که چون آنها در نوع لباس، همسان و یک شکل هستند، مردم بر اثر توهّم، همه را در حکم واحدی می انگارند. ازاین رو، اگر از عالم نمایی، خطایی ببینند، آن را به تمامی آنها نسبت می دهند. امام خمینی رحمه الله در این باره می فرماید:

اگر یک روحانی پایش را کج بگذارد، می گویند: (همه) روحانیون این طورند.(3)

به گفته سعدی:

چو از قومی، یکی بی دانشی کرد

نه کِه را منزلت ماند، نه مِه را(4)

عدل و انصاف حکم می کند که گناه هر کسی در دفتر عمل خودش ثبت

1- . نک: اصول کافی، ج 1، باب اصناف الناس، صص 33و 34.
2- . بحارالانوار، ج 2، ص 44.
3- . کلمات قصار، پندها و حکمت ها، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی رحمه الله، 1372، چ 1، ص 196.
4- . گلستان، باب دوم، ص70.