غفلت، علل و آثار آن صفحه 90

می خواهد جدا کند. من برخاستم و رفتم و او جان داد».(1)

بنابراین، دل بستگی به همسر و فرزند تا آنجا ستودنی است که انسان را از وظایف دینی خود دور نسازد و مایه غفلتش از خداوند نشود، ولی اگر این دوستی، یاد خدا را از دل خارج کند و لقای او را برایش ناخوشایند سازد، زیان بار است.

پیامبر گرامی در سفارش های خود به عبداللّه بن مسعود می فرماید:

لا تَحْمِلَنَّکَ الشَّفَقَهُ عَلی اَهْلِکَ وَ وُلْدِکَ عَلَی الدُّخُولِ فِی الْمَعاصِی وَ الْحَرامِ فَاِنَّ اللّهَ تَعالی یَقُولُ: «یَومَ لایَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ، اِلاّ مَنْ أَتَی اللّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ». (شعرا: 88 و 89)(2)

دل سوزی به همسر و فرزندانت، تو را به نافرمانی خدا نیفکند. خداوند (درباره روز قیامت) می فرماید: «روزی که ثروت و فرزندان، سودی نمی بخشند، مگر کسی که با دلی سالم به دیدار خدا رود».

7. حب و بغض های جاهلانه

رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «حُبُّکَ لِلشَّیْ ءِ یُعْمِی وَ یُصِمُّ؛ دل بستگی به چیزی، چشم و گوش را از دریافت حقیقت آن، کور و کر می کند».(3)

واقع نگری، کار عقل است و عقل وقتی می تواند حقایق را درک کند که از هر قیدی آزاد باشد، در حالی که عواطف، زنجیری بر پای عقل هستند.

1- . صحیفه امام، ج 16، ص 215.
2- . مکارم الاخلاق، ص 457.
3- . محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی، من لایحضره الفقیه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1410 ه . ق، ج 4، ص 272. البته این مانع بودن در صورتی است که پیش از به کارگیری خرد، پای عاطفه در میان باشد، ولی پس از شناخت حقیقت، پیدایش محبت یا کینه، محصول عقل را بارور می کند و عمق می بخشد.