گره گشایی در اسلام صفحه 61

نه، به خدا سوگند که از این نمی ترسند، بلکه از استقصا می ترسند ]می ترسند که خداوند با عدالت خود با آنان رفتار کند و بدی های آنها را به صورت کامل جزا دهد[ که خداوند خود بر این کار سوءالحساب (حساب­رسی بد) نام نهاده است.» کسی که حقش را کامل بگیرد ]در جایی که بر بدهکار فشار می آید[، کار ناپسندی انجام داده است.(1)

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند، کسی را که سبک جان، آسایش خو و سبک بار باشد، دوست دارد.»(2) به طور کلی، خداوند، کسی را که در حقوق شخصی خود آسان گیر باشد، دوست دارد. ایشان فرمود:

ای مردم! ]این مطلب مهم را[ حاضران به غایبان اطلاع دهند. آگاه باشید که هرکس به شخص نداری مهلت دهد، بر خداوند است که تا زمانی که طلبش را بگیرد، برای هر روز مهلت دادن، ثواب صدقه به قدر مالش ]که در دست بدهکار مانده است[، عطا کند.(3)

این روایت نبوی، شاهدی بر این حقیقت پیش گفته است که در اسلام، قرض، ثوابی افزون تر از صدقه دارد؛ چون برای هر روز مهلت دادن به بدهکار، ثواب صدقه دادن کل مال برای مهلت­دهنده نوشته می شود.

ز) خرج کردن آبرو (بذل جاه)

بذل جاه، عنوانی فراگیر است که در روایت­ها و کتاب­های اخلاق به چشم می خورد. اگر کسی که موقعیتی اجتماعی، مقام و منصب، آبرو و مقبولیت ویژه ای داشته باشد و از این آبرو و موقعیت خود برای گره گشایی و کمک به دیگران و میانجی گری در بن بست ها مایه بگذارد، به این کارش بذل جاه می گویند. از امام جعفر صادق(ع) نقل شده است:

1- [1] . بحارالانوار، ج 71، ص 287.
2- [2] . دوستی در قرآن و حدیث، ص 373.
3- [3] . جامع السعادات، ج 2، ص 16.