گره گشایی در اسلام صفحه 90

نشانه حماقت و نادانی دانسته شده است.(1) شرم کردن از سخن حق در جایی که باید حق را بگوید(2) و شرم کردن از گره گشایی و پرداخت اندک به نیازمند, دو نمونه از شرم ناپسند است. حضرت علی(ع) می فرماید: «کار خیر را انجام دهید و چیزی از آن را کوچک نشمارید که کوچکِ آن, بزرگ و اندک آن بسیار است.»(3) و نیز «از بخشش کردن اندک شرم نکن؛ که محروم شدن از آن, بی ارزش تر و ناچیزتر است».(4)

بنابراین، شرم از حق گویی در مقام مشاوره و نصیحت، شرم از پرداخت به نیازمند در حضور دیگران، شرم از میانجی گری در کار دیگران و شرم از امر به معروف و نهی از منکر و هدایت گری, ناپسند است و سدّ راه رسیدن به آثار و برکات دنیوی و اخروی این اعمال و مانع انجام وظیفه دینی انسان خواهد بود.

د) فراموشی مرگ و قیامت

باورداشتن روز قیامت و حساب­رسی در آن روز و پاداش نیکو در بهشت برای نیکوکاران و مجازات دردناک دوزخ برای گنه کاران، یک پایه اعتقادی همه ادیان آسمانی است. این حقیقتی مهم است که همه در این دنیا مسافرانی هستند که باید برای اقامت در وطن اصلی خود که همان سرای آخرت است, زاد و توشه بردارند و فراموشی این حقیقت, آفت بزرگی برای آدمی است که او را به سوی دنیادوستی و آزمندی و غرق شدن در گناهان می کشاند. باور داشتن جهان جاودانه آخرت، مهم­ترین بازدارنده از گناهان و زشتی ها و مهم­ترین انگیزه برای درست­کاری و نیکوکاری و گره گشایی از گرفتاری های دیگران است. حضرت عیسی(ع) در مکاشفه ای، حقیقت این دنیا را به صورت

1- [1] . بحارالانوار، ج 77، ص 149.
2- [2] . غرر الحکم، 8650 .
3- [3] . نهج البلاغه، حکمت 422.
4- [4] . همان، حکمت 67.