یک گام تا خدا : مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی صفحه 153

گله و شکایت نکنند. خود آنها هم ناراضی نباشند. خودشان خود را بیهوده مذمت نکنند. اگر گناهی است، توبه و استغفار کنند. خدا به آنها نظر دارد، لطف دارد. خدا بنده خود را رها نمی کند.

ما آقازاده نیستیم. باید ما را بگیرند و به بهشت ببرند. اول می گیرند دردی، بلایی، فقری می دهند، به در خانه خدا می رویم، التماس و ناله می کنیم. بعد یک گوشه چشمی به ما نشان می دهند. بعد می گوییم: خدایا، به ما چیزی بدهی یا ندهی، ما دیگر تو را رها نمی کنیم.

پس در تعامل خود با دیگران و با مردم حواس ما به این باشد که خداوند به آنها چطور نگاه می کند. از نگاه خداوند متعال به آنها نگاه کنیم.

نکته دیگر این که برای این گرفتاری ها و سختی ها و ابتلائات نگوییم گرفتار هستیم، بگوییم گرفته بار هستیم.

عافیت طلبی و تسلیم

طبع بشر بر این است که عافیت می خواهد. در روایت هم آمده است که هیچ وقت از خدا بلا نخواهید. ما از بلا خیلی تعریف نمی کنیم که جا خوش کند، یا به سراغ ما بیاید.

فرمودند: شما مرد بلا نیستید. از خدا هیچ وقت درخواست بلا نکنید. ولی بحث این است که ما بخواهیم یا نخواهیم، خدا هر کسی را که بیشتر دوست دارد، به او نظر می کند.

استادی داشتیم که می گفت: پدر و مادری که بچه کوچک خود را خیلی