یک گام تا خدا : مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی صفحه 311

خدا قسم، هزار مدرسه جای یک درهم زکات، جای یک درهم خمس واجب را، جای دو رکعت نماز صبح را نمی گیرد. هر چیز به جای خود. نمی گوییم کار خیر را ترک کنید، ولی خدا می گوید: اول واجبات را انجام بده، آنطور که من می گویم.

حال پرستی، یا خدا پرستی؟

یکی از شخصیت های بزرگ فرموده بود: من دعای کمیل می خواندم. حال فوق العاده ای پیدا کردم. «إِلَهِی وَ رَبَّی مَن لِی غَیرُکَ»! اشک سرازیر بود. دل شکسته بود. سیم وصل شده بود. در اوج عروج بودم. حال فوق العاده ای داشتم. حال خانم من هم بد بود. یکمرتبه وسط اوج دعا گفت: حاج آقا برای من آب بیاور. من دیدم الآن در اوج حال هستم. اگر رها کنم، این حال از بین می رود. آنقدر تلاش کرده ام تا این حال خوب به دست آمده است.

از خود پرسیدم: من حال پرست هستم، یا خداپرست؟ آن خدایی که دارم با او حال می کنم، می گوید: با من حال بکن، یا برو آن کار را انجام بده؟ گفت: پا روی نفس و هوی و هوس خود گذاشتم. گفتم: من بنده حال نیستم، بنده خدا هستم. اصلاً حال و گریه نمی خواهم. بلند شدم آب به خانم خود دادم. خدا از من خشنود شد و برکات و خیراتی بعد از این بر من نازل شد که فوق همه آن حالات بود. بیاییم حرف گوش بدهیم.