یک گام تا خدا : مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی صفحه 321

خدا «مُبَدَّلُ السَّیَّئَاتِ بِالَحَسنَات» است. بدیها را به خوبی تبدیل می کند. ما هم ان شاء الله همینطور باشیم، با دوستان و بستگان خود، با خدا، با کمترین چیز قهر نکنیم. با یک دوست صمیمی قهر نکنیم.

پیغمبر خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: من وقتی در مقام شفاعت قرار بگیرم، از چند نفر شفاعت می کنم، از جمله دوستی که در جاهلیت داشتم که با من صمیمی بوده است.(1)

تکبر و غرور

در مسیر زندگی خود باید منعطف باشیم. ببینیم خداوند کجا از ما چه خواسته است. امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید: بیایید از کار شیطان عبرت بگیرید. اور زمین خورد و از عبودیت و عبد بودن و بندگی خدا جدا شد. و با این که معلم ملائکه و عابد و زاهد بود، از آسمان چهارم طرد شد. به خاطر این که تمکین نکرد، تسلیم امر خدا نشد. «عَن کِبرِ سَاعَهٍ وَاحِدَهٍ؛ تکبّر یک لحظه او را به زمین زد و به مقابله با خدای متعال را داشت. این تکبر عبادت شش هزار سال او را حبط کرد و از بین برد. کبریایی لباسی است که مخصوص خداست.

حضرت امیر علیه السلام می فرماید: من به شما هشدار می دهم که مبادا شیطان به دردی که خود او گرفتار شد، یعنی درد تکبّر و غرور، شما را مبتلا کند.

یکی از انبیا به شیطان رسید. پرسید: چه وقت شش دانگ بر بنی آدم