- پیشگفتار 1
- خشم خداوند 4
- یارب نظر تو برنگردد! 5
- راه پیش گیری از خشم خداوند 6
- بداخلاقی با خداوند 7
- همان گونه که هستی؟ 8
- سرچشمهٴ غضب 9
- دردسرهای «من» 10
- یادگیری از حیوانات 12
- بت بزرگ 13
- بر شما باد به خودتان! 13
- خدای نفس 15
- خود را مبین که رستی! 20
- کبریائی خداوند 21
- مثل آیینه 21
- مجنونِ لیلی 23
- من و تو 24
- سلام؛ از نام های خدا . 25
- نزدیک ترین مردم به خدا و پیامبرصلی الله علیه وآله 27
- درمان تکبر 29
- حقیقت ادب 30
- نگاهی که تکبر را می برد 31
- چرا خود را پایین تر از دیگران بدانیم؟ 32
- هشدار به حضرت آدم 33
- چکیده گفتار 34
- برتری جویی بر خداوند 36
- مصداق استکبار 37
- برتر بودن و برتر دانستن 38
- اشاره 38
- نشانه های تواضع پیامبر خداصلی الله علیه وآله 38
- 2) پیش دستی در سلام 39
- 1) غضب فقط برای خدا 39
- 3) اجابت دعوت مستضعفان 40
- ورود پیامبرصلی الله علیه وآله به مدینه 41
- 4) خاک نشینی 42
- چه کسی بنده تر از من است؟ 43
- 5) مشارکت در کارهای خانه 44
- 6) سوار شدن بر الاغ 45
- حیای پیامبر صلی الله علیه وآله 46
- شلوغ کاری نفس 48
- 7) ناشناس بودن در بین اصحاب 49
- عظمت خدا و نیستی ما 50
- عجز و ناتوانی انسان 51
- پیچیده ترین داستان قرآن 53
- تواضع و مهربانی موسی علیه السلام 54
- کلیم الله را دریاب! 55
- بدترین مردم 57
- در پی استاد 59
- پیروی و تعلیم 60
- تسلیم در برابر مربیان الهی 62
- فلسفه احکام 63
- نخستین امتحان 64
- سخت ترین امتحان 65
- حکمت های الهی 66
- اعتراض موسی علیه السلام 66
- رمزگشایی حضرت خضر علیه السلام 68
- سومین امتحان و فراق 68
- آنچه موسی را به اینجا کشاند 70
- اعتقاد به حکمت و مصلحت الهی 71
- بهترین گزینه ها از آن خداست 72
- نزدیک ترین مردم به خدا 74
- خراباتیان 75
- ملاقات خداوند 76
- جام محبت 77
- جهنم؛ پایگاه متکبران 78
- متکبر به بهشت راهی ندارد 79
- توسل در خودشکنی 82
- عذاب نفس 83
- تکبر قارونی 84
- استغاثه به موسی علیه السلام 85
- سرای آخرت و برتری خواهی 87
- آرزوهای بر باد 88
- آتش تفاخر 89
- تواضع ریاکارانه 91
- تحقیر مخلوقات 93
- پست تر از خود! 94
- یک «من» آن هم خدا 96
- گناهی که با آبهای دریا پاک نمی شود! 97
- ایراد به نقاش 98
- نهی منکر آری، ملامت نه 100
- حکمت های خداوند 101
- شناخت اشیاء 102
- نگاه خدایی به آفرینش 103
- تجلی رحمت 104
- عقوبت ملامت 105
- مشورت امام علیه السلام با بردگان 106
- مصلحت ما در زبان دیگران 107
- تماشاکنان بستان 108
- راه میانبُر 110
- هر چیزی به جای خویش نیکوست 112
- صانع و مصنوع 113
- علم به آفرینش 114
- پرهیز از زخم زبان 115
- زشت ترین مردم 115
- زمین گیر شاکر 118
- برخورد با گناهکار 120
- بالاتر از عقوبت 121
- حکم سنگسار 122
- عصبانیت های دردسرساز 124
- در پس کمبودها 125
- جام بلا 126
- تواضع و ادب در رفتار 127
- خواهش عیسی علیه السلام از حواریون 130
- نظر لطف خداوند 131
- محبوبیت ها 134
- معیار محبوبیت در پیشگاه الهی 135
- موازنهٴایمان و ابتلا 136
- تحولات انسان ها 137
- منشأ گرفتاری ها 138
- راه را نبندیم 139
- شماتت مردم 140
- تحقیر خداوند 141
- دنیا پرستی 142
- جبران تحقیر فقیر 143
- لزوم تکریم ضعیفان 144
- گرفته یار 145
- پیک خدا 147
- سد آرامش 147
- گرفتاری ها و عنایت الهی 148
- سازندگی گرفتاری ها 149
- گرفتاری انبیا 150
- مطیع ترین یار امام صادق علیه السلام 151
- رضایت مندی از داده های الهی 152
- عافیت طلبی و تسلیم 153
- سوز و ساز 154
- درخواست عافیت 155
- شکر و صبر 156
- تسلیم حکمت الهی 157
- پاداش بی حساب 158
- نصیحت به جا و به اندازه 159
- نفرین ممنوع! 160
- برخورد با مجرم 160
- طرد گناهکار 162
- نصیحت گنهکار 162
- تطهیر در دنیا 163
- به یاد عقب مانده ها 164
- برخورد با خانوادهٴمجرمین 165
- مالک ما خداست 166
- ارادهٴاوست 168
- پستی درون 170
- راهیابی به بهشت لقا 170
- هجرت از خود 171
- تولدی دوباره 173
- اژدهای نفس 174
- سربلندی در فروتنی 175
- مبارزه با منیت ها 177
- شهید نواب و یارانش 177
- محمود غزنوی و ایاز 178
- از منی بودی منی را واگذار! 181
- ارتباط با ضعیفان 184
- همنشینی با مساکین 184
- بلال حبشی در کنار پیامبرصلی الله علیه وآله 185
- عزیزان خدا 186
- در دام عُجب 188
- خطرناک تر از گناه 188
- خیرخواهی برای دیگران 190
- دیگران را از خود بدانیم 191
- هدف مقدس 192
- خدمتگزار همسر و فرزند 193
- تک خوری 194
- صدهزار برابر اجابت 195
- ادای حقوق معنوی 196
- تجلی صفات خدا 199
- ایثار و فداکاری حضرت خدیجه علیها السلام 200
- عظمت فاطمه زهرا علیه السلام 201
- کیمیای محبت 202
- ایمان برتر 203
- امر به معروف بر اساس محبت 204
- به فکر دیگران 204
- حقیقت دین 207
- آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی 208
- دلسوزی 208
- پولهای خورد قلک 209
- گذشت 209
- رنج خود و راحت دیگران 210
- محبت و مراقبت بی شائبه 212
- گریه امام صادق علیه السلام برای دوستان فاطمه علیه السلام 213
- رهایی از دست دشمن 215
- همه آرزوی من 217
- مدهوش محبت امام صادق علیه السلام 218
- کارهای بزرگی که با نیت خود انجام می دهیم 220
- اشتیاق فاطمه علیها السلام به سلمان 221
- شعبه ای از اهل بیت علیهم السلام 222
- درمان عصبانیت 224
- سعهٴصدر 226
- کنترل خشم 227
- از عالم یگانگی 230
- مرغ باغ ملکوت 231
- بازگشت به وطن 233
- اسارت روح 235
- برتری جویی انسان 238
- خودشکنی 240
- آتش در نیستان 242
- خود واقعی 248
- لایه های وجودی انسان 250
- منِ پنداری 251
- منِ واقعی 252
- آیینه های تمام نمای خداوند 253
- شیخ عباس قمی و بی تعینی 256
- به دور از حب ریاست 257
- گزینه بهتر 258
- کتاب «منازل الآخره» 259
- کتاب نفس 261
- ما ز بالاییم و بالا میرویم 262
- آیات انفسی 264
- به دور از تعلقات 266
- هیچ بر هیچ 267
- دنیا برای آخرت 268
- دنیای مذموم 269
- آخرین پیامبری که وارد بهشت می شود 271
- جایگاه حضرت عیسی علیه السلام 272
- نماز و پاک شدن از کبر 275
- حلاوتِ عبادت 276
- ثمره علم 280
- استعانت از نماز 282
- محبت به نماز 284
- در کوی ما شکسته دلی می خرند و بس! 287
- بدتر از گناه 289
- چاه عمیق عُجب 290
- گناهی که به بهشت می برد! 291
- اکراه در گناه 292
- غرور عبادت 295
- نصیحت شیخ مرتضی ریزی 296
- تعویض جایگاه عابد و فاسق 297
- عبادت و عبودیت 299
- عبرت از کار شیطان 301
- موعظه شیطان 304
- شیطان و امتحان الهی 307
- آنگونه که خدا می خواهد 309
- حال پرستی، یا خدا پرستی؟ 311
- واجبی که فدای مستحب میشود! 315
- قطع دوستی 317
- منفی گرایی 319
- تکبر و غرور 321
- انعطاف در برابر امر خدا 322
- با پدر و مادر باش! 323
- اطاعتی که موجب آمرزش شد! 325
- رعایت حال دیگران 327
- چکیدهٴبحث 329
- فلسفهٴابتلائات 331
- شکستن «من» 333
- شوق دیدار 334
- گریزگاه انسان 335
- نقش مخالف 337
- ابتلا و رشد 338
- تکیه بر عبادات 340
- با دست های خالی 341
- تکبر و ظلم 342
- خودستایی 343
- جایگاه متکبران 345
- درد بی درمان 346
- جهل مرکب 347
- تواضع عقل کل 350
- روح تواضع امام علیه السلام 351
- تواضع سلیمان پیامبر 351
- عرفان و تواضع 352
- در برابر ستایشگران 356
- یاد خداوند 359
- همه از خداست 360
- تفاخر برای چه؟! 363
- به حول و قوه خداوند 365
- در غربت دنیا 367
- ظاهر و باطن ما 368
- تا رؤیت محبوب 369
- عمار دُھنی 373
- سد راه عُجب 377
- همه را از خدا دیدن 378
- ریای به خلق و ریای به نفس 380
- ملامت و سلب توفیق 384
- لطف خداوند 386
- بدهکاری به خلق و خالق 389
- توفیق الهی 391
- سلاح فروتنی 392
- خرما فروشی محمد بن مسلم 394
- مجالست با فقرا 395
- تواضع مقدس اردبیلی 397
- تحمیل تواضع 399
- انس با غلامان 401
- خصلت های سلمان 401
- صله رحم با بدان 402
- مقابله بدی با خوبی 403
- انفاق عفو 404
- سلام کردن 406
- تواضع در مجالس 407
- انتقادپذیری 407
- خیرخواهی برای دیگران 408
- پرهیز از جدال 408
- کار کردن در خانه 409
- بی اعتنایی به ستایگشران 409
- بازی با بچه ها 410
- 1) تکبر با متکبر 412
- تکبر پسندیده 412
- بی اعتنایی به متکبر 413
- 2) تکبر در برابر دشمن 414
- 3) تکبر زن در برابر نامحرم 415
- خصلت های نیک زنان 417
- 4) بی اعتنایی فقرا در برابر اغنیا 419
این یعنی جدا شدن از کبر. هرچه انسان از غرور و تکبّر دور شود، به خدا و رسولش نزدیک تر می شود. آغاز کننده به سلام، هم از تکبرّ و جهنّم دور می شود، و هم به خدا و پیغمبر نزدیک می شود.
تواضع در مجالس
یکی دیگر از راهکارهای دوری از تکبر این است که وقتی انسان در مجالس وارد می شود، پایین مجلس بنشیند. معمولاً افراد می خواهند بروند بالای مجلس بنشینند. کسانی که دنبال عنوان و تشخص اند، به زور هم شده می خواهند خود را در صدر مجلس جا کنند. این بد است، علامت غرور و تکبّر است. با پایین مجلس، هر کجا جا بود بنشین. امام صادق علیه السلام فرمودند:
مِنَ التَّواضُعِ اَن تَرضی بِالمَجلِسِ دُونَ المَجلِسِ؛(1) از تواضع این است که به نشستن پایین مجلس راضی باشی. آیت الله بهاء الدینی این حالت را داشتند، آیت الله بهجت هم همین طور. در مجالس که می رفتند، همان دم در می نشستند. «شَرَفُ الَمَکَانِ بِالمَکِنِ؛ شرافت مکان به نشیننده آن است.» خود انسان باید شریف باشد. شرافتی که با بالا نشستن پیدا کنم، چه شرافتی است؟ آن را که از من جدا کنند، من هیچ هستم.
یک موقعی آیت الله بهاءالدّینی فرمودند: برویم منزل یکی از آقایان، به
1- الکافی، ج 2، ص 122؛ مشکاه الأنوار، ص 225؛ بحار الانوار، ج 72، ص 129.
ایشان خیلی علاقه داشتند. با همدیگر به سوی منزل ایشان رفتیم. اتفاقا در زدیم و ایشان نبود. کوچه ایشان هم پهن و بزرگ بود. آقا فرمودند: ما خسته هستیم. همین جا می نشینیم، و روی زمین نشستند. گفتند: حالا ممکن است بعضی مسخره کنند، بکنند. ما که اسیر حرف مردم نیستیم و راحت روی زمین نشستند. گفتند: یک استراحتی می کنیم و بعد می رویم.
اگر انسان این خیالات و توهّمات را دور بریزد راحت می شود. این که حتما باید بروم بالا و من را تحویل بگیرند، برای من باید بلند شوند، اینها خیالات است. این ها را کنار بگذارید، راحت می شوید.
انتقادپذیری
یکی دیگر از چیزهایی که برای رهایی از غرور و تکبر خیلی مؤثّر است، انتقاد پذیری است. انسان باید هم از دیگران مشورت بخواهد و هم مشورت دیگران را بپذیرد و انتقاد پذیر باشد. کسانی که می خواهند تکبر خود را بشکنند، همیشه در کارهای خود از دیگران مشورت بخواهند. و هم انتقاد پذیر باشند.
فراوان داریم اساتید، یا پدر و مادران، یا زن و شوهرهایی که می گویند: ما می خواهیم به طرف مقابل انتقادی بکنیم، زیر بار نمی روند، قبول نمی کنند. اصلاً نمی گذارند ما با او حرف بزنیم. این انتقاد پذیری یک س جیه بسیار خوبی برای شکستن تکبر و غرور است.