نجاه المؤمنین (در اصول دین و اخلاق) صفحه 319

عرفت ذلک من نیته الا قطعت أسباب السماوات من یدیه و اسخط الارض من تحته و لم ابال بأی واد هلک(1) ؛

(هیچ بنده ای از بندگان من دست به دامن هیچ یک از خلق من نزد که من بدانم نیت وی همین است، مگر این که اسباب و وسایل آسمان ها را از دستش ببرم، و زمینی را که در زیر پای اوست بر او خشمگین گردانم، و به هر وادی که هلاک شود باک ندارم).

و قیل: مکتبوب فی التوراه: ملعون من ثقته بانسان مثله(2) ؛

(در تورات نوشته است: کسی که اعتماد او به انسانی مثل خود باشد ملعون است).

و فی الصحیفه السجادیه: فمن حاول سد خلته من عندک و رام صرف الفقر عن نفسه بک فقد طلب حاجته فی مظانها و أتی طلبته من وجهها، و من توجه بحاجته الی أحد من خلقک أو جعله سبب نجحها دونک فقد تعرض للحرمان و استحق من عندک فوت الاحسان(3) .

(توکل)

و ضد عدم اعتقاد، توکل و تفویض امر است به خداوند عالم. و آن از اشرف صفات قلبیه و کمالات نفسیه است، و آیات و اخبار در مدح و امر به آن لا تعد و لاتحصی است.

قال الله تعالی: و من یتوکل علی الله فهو حسبه(4) ؛

1- کافی، ج 2، ص 63، ح 1.
2- جامع السعادات، ج 3، ص 175.
3- الصحیفه السجادیه، دعای 10 (و کان من دعائه فی اللجا الی الله).
4- طلاق، آیه 3.