اخلاق نظامی و انتظامی صفحه 101

آری، تنوّع طلبی و افزون خواهی، دامی برای اسیر شدن انسان هاست. استعمارگران نیز از همین خصیصه مردم، برای لباس، مسکن، مرکب و تجمّلات استفاده کرده و مردم را به اسارت می کشند.

خداوند در بیان ماجرای نذر خانوادگی حضرت علی علیه السلام و سه روز روزه گرفتن و ایثار غذای افطاری خودشان در سه روز به مسکین و یتیم و اسیر، پاداشهای بی شمار خود را به خاطر صبر و شکیبایی آنان می داند: «و جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّهً وَ حَرِیراً»(1)؛ چنانکه امام باقر علیه السلام ذیل آیه فرمودند: «پاداش آنان به خاطر صبری است که در برابر فقر و مصیبت های دنیا داشتند.(2)»

صبر در مقابل تجملات و مادیات (زهد)

قرآن در بیان ماجرای قارون ثروتمند متکبر می فرماید:

«فَخَرَجَ عَلی قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ قالَ الَّذِینَ یرِیدُونَ الْحَیاهَ الدُّنْیا یا لَیتَ لَنا مِثْلَ ما أُوتِی قارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیمٍ وَ قالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیلَکُمْ ثَوابُ اللّهِ خَیرٌ لِمَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ لا یلَقّاها إِلا الصّابِرُونَ»(3)

(روزی قارون) با تمام تجمّل خود در میان قومش ظاهر شد. (با دیدن این صحنه) آنان که خواهان زندگانی دنیا بودند، (آهی کشیده و) گفتند: «ای کاش مثل آنچه به قارون داده شده است، برای ما نیز بود. براستی که او بهره بزرگی (از نعمت ها) دارد.» و (امّا) کسانی که علم و آگاهی (واقعی) به آنان داده شده بود، گفتند: «وای بر شما! پاداش الهی برای کسانی که ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند (از این مال و ثروت)، بهتر است، و (البتّه) جز صابران، آن (پاداش) را دریافت نخواهند کرد.»

1- . انسان، 12.
2- . بحار، ج 75، ص 186.
3- . قصص، 79 _ 80.