اخلاق نظامی و انتظامی صفحه 194

جرم و جنایت

اشاره

"جُرم" در لغت، به معنای "چیدن میوه نارس" است و در اصطلاح، "به هر کار ناپسند و امر خلافی" اطلاق شده است.

اسلام، به منظور تأمین سلامت فرد و جامعه، علاوه بر توصیه به عمل براساس قوانین شرعی، عقلی و عرفی، برای کارهای خلاف و انواع جرم ها و مجرمان، مجازات ها و حدودی را در نظر گرفته است و پیش از هر چیز، مجرم را فردی ظالم و ستمگر می داند؛ چنانکه قرآن می فرماید:

«تِلْک حُدُودُ اللّهِ فَلا تَعْتَدُوها وَ مَنْ یتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُولئِک هُمُ الظّالِمُونَ»(1)

اینها حدود و مرزهای الهی است؛ پس از آن تجاوز نکنید. و هر کس که از حدود الهی تجاوز کند، ستمگر است.

«وَ مَنْ یتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ»(2)

(اینها حدود الهی است) و هر کس از حدود و مرزهای خدا تجاوز کند، همانا بر خویشتن ستم کرده است.

مجرمان علاوه بر مجازات و محرومیت­های دنیوی، روز قیامت کیفرهای اخروی را نیز در پیش دارند:

«وَ مَنْ یعْصِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یتَعَدَّ حُدُودَهُ یدْخِلْهُ ناراً خالِداً فِیها وَ لَهُ عَذابٌ مُهِینٌ»(3)

1- . بقره، 229.
2- . طلاق، 1.
3- . نساء، 14.