درآمدی بر اخلاق پزشکی در اسلام صفحه 140

حدود معاینه و معالجه

بحث ما در تقوا، به­عنوان یک فضیلت اخلاقی است، اما نمود این فضیلت باید در رفتار افراد باتقوا دیده شود. رابطه پزشک با بیمار در امر تشخیص و درمان، از موضوعاتی است که رعایت احکام شریعت در آن، نشانگر میزان تقید و تقوا است. از این ­رو آنچه مبتلابه عموم پزشکان و کادر درمانی در این زمینه است، یادآوری می­شود.

مراجعه به همجنس

جذب و انجذاب، موهبتی الهی است، که نمی­توان آن را در روابط ناهمجنس بی­تأثیر دانست. البته خدای حکیم این کشش و گرایش بین زن و مرد را برای تحکیم­بخشی پایه­های خانواده قرار داده است. زنان، حتی بدون زینت و آرایش و خودنمایی، برای مردان مظهر جذب هستند، و اگر این نعمت الهی در غیر جایگاه خود، یعنی در غیر خانه و خانواده قرار گیرد و از حدود و حریم خود خارج شود، به یقین مفسده همراه خواهد داشت. احکام الهی مربوط به حدود و حریم روابط زن و مرد نیز، جهت ممانعت از این ویرانگری روحی و روانی و اجتماعی است.(1)

در شریعت اسلام، جسم زن و مرد حرمت دارد و باید احترام آن در زمان حیات و پس از مرگ حفظ شود. از آنجا که پزشک با جسم بیمار سر و کار دارد، لذا اصل بر مراجعه بیمار به پزشک همجنس است تا حدود الهی در حد امکان رعایت شود.

مراجع دین بر اساس منابع فقهی چنین فتوا می­دهند: "در صورت وجود پزشک همجنس و دسترسی به او، رجوع به پزشک غیر همج-نس، هرگاه مس-تلزم لمس یا