درآمدی بر اخلاق پزشکی در اسلام صفحه 143

1- "(نور/ 30-31)

بیمارِ غیر همجنس و یا عورتین همجنس جایز است، آن هم به مقداری که ضرورت اقتضا ­کند. به برخی استفتاءات در این زمینه اشاره می­کنیم:

سوال: آیا پزشک معالج به مریض مَحرم است؟

پاسخ: پزشک به مریض محرم نیست، ولی در مواقعی که معالجه متوقف بر نگاه یا لمس مریض است، به مقدار ضرورت میتواند نگاه یا لمس کند و در صورتی که لمس با دستکش یا از روی حایل دیگری کافی باشد، لمس مستقیم جایز نیست.

سوال: در بیمارستان­ها و مراکز پزشکی، دانشجویان پسر و دختر جهت آموزش مبادرت به معاینه نواحی مختلف بدن بیمار غیر همجنس می­نمایند. با توجه به اینکه این امر یک موضوع آموزشی است که در برنامه تربیت پزشکان قرار دارد چه حکمی دارد و حدود آن چیست؟

پاسخ: اگر رفع نیاز پزشکی کشور یا ضرورتی مثل توقف حفظ جان بیماران و لو در آینده موقوف به این امر باشد، در حد رفع نیاز جایز است، ولی مجرد آموزش مجوز نمی­شود.(1)

لمس بدن بیمار

در بسیاری از بیماری­ها، لمس موضع مورد نظر، از شرایط تشخیص درد و بیماری به شمار می­آید و در محدوده­ی درمان­گری شکل جدی و اساسی به خود می­گیرد. در رساله­های عملیه از جمله مواردی که نگاه و لمس بدن نامحرم به صورت مشروط استثنا شده، و در ردیف نجات غریق آمده است، معالجه­ی غیر همجنس با دو شرط زیر است:

1. فقدان پزشک یا پرستار مماثل و یا بی­نتیجه بودن تلاش آن­ها.