درآمدی بر اخلاق پزشکی در اسلام صفحه 188

1- . ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج 1، ص 6.

2- . صحیح مسلم، ج 3، ص 1459.

3- . غرر الحکم، ص 251، جملات 5226، 5232 و 5233.

4- . بحار الانوار، ج 66، ص 140.

افزون بر وجدان و ایمان، که بسترهای درونی امانت­داری هستند، یکی از عوامل بیرونی که بستر مناسب برای امانت دار بودن افراد در حرفه و مسئولیت را فراهم می­کند، تأمین مالی است، چرا که مشکلات و دغدغه های اقتصادی، امانت داری را سست می سازد. از همین رو امیر مؤمنان علی علیه­السلام در عهدنامه ی مالک اشتر، پس از امر به انتخاب کارگزاران شایسته می فرماید:

"ثُمَّ أَسْبِغْ عَلَیهِمُ الْأَرْزَاقَ فَإِنَّ ذَلِکَ قُوَّهٌ لَهُمْ عَلَی اسْتِصْلَاحِ أَنْفُسِهِمْ وَ غِنًی لَهُمْ عَنْ تَنَاوُلِ مَا تَحْتَ أَیدِیهِمْ وَ حُجَّهٌ عَلَیهِمْ إِنْ خَالَفُوا أَمْرَکَ أَوْ ثَلَمُوا أَمَانَتَکَ: آنگاه روزی کارگزارانت را فراوان قرار ده، تا با گرفتن حقوق کافی، در اصلاح امور خویش بکوشند و با بی نیازی به اموالی که در اختیار دارند، دست نگشایند و اتمام حجتی باشد بر آنان، اگر فرمانت را نپذیرفتند یا در امانت خیانت کردند."(1)

امانت­داری، عامل رفاه جامعه

اگر روحیه و رویۀ امانت­داری در جامعه گسترش یابد، رحمت الهی را بر سر مردم می­گستراند، پیوند میان افراد جامعه را محکم می­کند و رفاه و آسایش را برای مردم به ارمغان می­آورد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می­فرمود:

"لَا تَزَالُ أُمَّتِی بِخَیرٍ مَا لَمْ یتَخَاوَنُوا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَهَ: امت من در خیر و رحمت

است، مادام که به یکدیگر خیانت نورزند و ادای امانت کنند."(2)