درآمدی بر اخلاق پزشکی در اسلام صفحه 190

1- . همان، ج 72، ص 11.

2- . همان، ج 72، ص 17.

امانت داری در حرفه پزشکی

امانت­داری، از مهم­ترین اصول اخلاق حرفه­ای است. امیرمؤمنان علی علیه­السّلام در سخنی کوتاه می­فرماید:

"إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یحِبُّ الْمُحْتَرِفَ الْأَمِین: خداوند صاحب­حرفۀ امین را دوست دارد."(1)

امانت داری در حرفه، یکی از مصادیق امانت­داری در برابر جامعه است که دامنۀ گسترده ای را شامل می شود. در حقیقت "هرچیزی که در حرفه به نحوی در حوزه ی اختیار فرد قرار دارد، امانت نزد او محسوب می­شود."(2)

بر این اساس آنچه در اختیار پزشک به عنوان امانت می­باشد، دو گونه است: یکی امکانات مادی و معنوی شامل: اموال عمومی، منابع انسانی، مسئولیت درمانی و محیط زیست؛ و دیگری دریافت کننده خدمات درمانی شامل: جسم و روان بیمار، اسرار و اطلاعات بیمار، عفت و حریم خصوصی بیمار.

اموال عمومی

عموم پزشکان، در سال سوم دوره آموزش پزشکی وارد بیمارستان­های دولتی می­شوند و همواره بخشی از امکانات و تجهیزات بیمارستانی در دسترس آنهاست.