- اشاره 1
- مقدمه 2
- دو دیدگاه در اخلاق 8
- واژه های اخلاقی در قرآن 19
- بهداشت تغذیه 57
- بهداشت جنسی 64
- بهداشت محیط 66
- حق حیات انسان 96
- حق حیات حیوانات 99
- پزشکی و حفظ حیات 102
- برترین فضیلت 113
- تقوا در کلام امام علی علیه السلام 128
- تقوا، مصونیت است نه محدودیت 131
- ارتباطات انسان 138
- ارتباط پزشک و بیمار 139
- مراجعه به همجنس 140
- لمس بدن بیمار 143
- درمان با حرام 144
- مواسات 151
- انفاق 152
- رابطه احسان و تقوا 158
- بِرّ و نیکی 159
- خیرخواهی 161
- خیر رسانی 163
- خدمتگزاری 164
- امانت داری و ایمان 176
- امانت داری نسبت به خود 183
- امانت داری در برابر خدا 184
- امانت داری در برابر خانواده و جامعه 185
- بسترهای امانت داری 187
- امانتداری، عامل رفاه جامعه 188
- اموال عمومی 190
- رعایت صرفه و صلاح 191
- منابع انسانی 195
- مسئولیت درمان 195
- مسئولیت پذیری 196
- رعایت اهلیت در مسئولیت 197
- کیفیت کار 200
- آسیب کم کاری 203
- اسرار بیماران 207
- جسم بیماران 209
- ناموس بیماران 210
- حقیقت گویی 212
بهرهگیری از حیوانات آزمایشگاهی در مراکز تحقیقات پزشکی و دارویی که در سطح وسیعی صورت میگیرد، مسئولیت نظام درمانی را در نظارت دقیق بر رعایت حقوق حیوانات در این مراکز دوچندان میسازد تا از یک سو، نیازهای طبیعی حیوان، مورد غفلت و سهلانگاری قرار نگیرد و از سوی دیگر، موارد بهرهبرداری به مقدار ضرورت تقلیل یابد.
اسرار بیماران
در فرهنگ اسلامی، اسرار دیگران به عنوان امانت، و حفظ آن یکی از نشانههای ایمان شمرده شده است. امام رضا علیهالسلام به یکی از یارانش فرمود:
"یا ابْنَ النُّعْمَانِ لَا یکُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتَّی یکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ سُنَنٍ سُنَّهٌ مِنَ اللَّهِ وَ سُنَّهٌ مِنْ رَسُولِهِ وَ سُنَّهٌ مِنَ الْإِمَامِ فَأَمَّا السُّنَّهُ مِنَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ فَهُوَ أَنْ یکُونَ کَتُوماً لِلْأَسْرَارِ یقُولُ اللَّهُ جَلَّ ذِکْرُهُ عالِمُ الْغَیبِ فَلا یظْهِرُ عَلی غَیبِهِ أَحَداً: بنده هرگز مؤمن نخواهد بود، مگر آنکه سه خصلت را دارا باشد: خصلتی از پروردگار، خصلتی از پیامبر و خصلتی از امام معصوم. آنگاه امام رضا کتمان اسرار مردم و رازداری را سنت الهی شمردند و به این آیه قرآن استناد کردند: خداوند به امور غیب و پنهان آگاه است، ولی آن را بر کسی آشکار نمیکند."(1)
رسول خدا در ضمن سفارشهایش به صحابی بزرگ خود فرمود:
"یا أَبَاذَرٍّ الْمَجَالِسُ بِالْأَمَانَهِ وَ إِفْشَاءُ سِرِّ أَخِیکَ خِیانَهٌ فَاجْتَنِبْ ذَلِکَ: ای اباذر! آنچه در مجالس میشنوی امانت است و افشای راز برادرت خیانت؛ پس از آن اجتناب کن."(2)