- اشاره 1
- مقدمه 2
- دو دیدگاه در اخلاق 8
- واژه های اخلاقی در قرآن 19
- بهداشت تغذیه 57
- بهداشت جنسی 64
- بهداشت محیط 66
- حق حیات انسان 96
- حق حیات حیوانات 99
- پزشکی و حفظ حیات 102
- برترین فضیلت 113
- تقوا در کلام امام علی علیه السلام 128
- تقوا، مصونیت است نه محدودیت 131
- ارتباطات انسان 138
- ارتباط پزشک و بیمار 139
- مراجعه به همجنس 140
- لمس بدن بیمار 143
- درمان با حرام 144
- مواسات 151
- انفاق 152
- رابطه احسان و تقوا 158
- بِرّ و نیکی 159
- خیرخواهی 161
- خیر رسانی 163
- خدمتگزاری 164
- امانت داری و ایمان 176
- امانت داری نسبت به خود 183
- امانت داری در برابر خدا 184
- امانت داری در برابر خانواده و جامعه 185
- بسترهای امانت داری 187
- امانتداری، عامل رفاه جامعه 188
- اموال عمومی 190
- رعایت صرفه و صلاح 191
- منابع انسانی 195
- مسئولیت درمان 195
- مسئولیت پذیری 196
- رعایت اهلیت در مسئولیت 197
- کیفیت کار 200
- آسیب کم کاری 203
- اسرار بیماران 207
- جسم بیماران 209
- ناموس بیماران 210
- حقیقت گویی 212
1- "(قصص/ 26)
2- . بحار الانوار، ج 13، ص 29.
3- (یوسف/ 52)
4- . همان، ج 75، ص 230.
کارکنان نظام درمانی اعم از پزشک و پرستار و دستیار نیز میتواند در حفظ محیطهای درمانی از آلودگیهای اخلاقی موثر باشد.
امام علی در نامهاش به امام حسن علیهماالسلام، کار توأم با عفّت و پاکدامنی را سفارش کرده و میفرماید:
"اَلحِرفَه مَعَ العِفّهِ خَیر مِنَ الغِنی مَعَ الفُجُور: داشتن حرفه ای که همراه عفت باشد، بهتر از ثروتی است که همراه گناه باشد."(1)
آن حضرت، پیروان خود را به پاکدامنی و امانتداری در همه حال توصیه میکند:
"عَلَیکُمْ بِلُزُومِ الْعِفَّهِ وَ الْأَمَانَهِ فَإِنَّهُمَا أَشْرَفُ مَا أَسْرَرْتُمْ وَ أَحْسَنُ مَا أَعْلَنْتُمْ وَ أَفْضَلُ مَا ادَّخَرْتُمْ: ملازم عفت و امانت باشید که آن دو شریفترین چیزی است که نهان کنید، و نیکوترین چیزی است که آشکار سازید و برترین چیزی است که ذخیره کنید."(2)
حقیقت گویی
امانت داری، صفات دیگر اخلاقی را نیز در پی دارد؛ از جمله مهم ترین آنها، صداقت و راستگویی است. امام علی علیه السلام می فرماید:
"اَلأَمانَهُ تُؤدِی إِلَی الصِّدق: امانت به صداقت منجر می گردد."(3)
در بسیاری از روایات نیز، امانت داری و راست گفتاری در کنار هم و به عنوان دو فضیلت مهم از مکارم اخلاق پیامبران ودو شاخصه بارز اهل ایمان مطرح شده است:
"إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَصَّ الأنْبِیاءَ بِمَکَارِمِ الأَخْلاقِ ... الْوَرَعُ وَ الْقَنَاعَهُ وَ الصَّبْرُ وَ الشُّکْرُ وَ الْحِلْمُ وَ الْحَیاءُ وَ السَّخَاءُ وَ الشَّجَاعَهُ وَ الْغَیرَهُ وَ الْبِرُّ وَ صِدْقُ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءُ الأَمَانَه"(4)