- اشاره 1
- مقدمه 2
- دو دیدگاه در اخلاق 8
- واژه های اخلاقی در قرآن 19
- بهداشت تغذیه 57
- بهداشت جنسی 64
- بهداشت محیط 66
- حق حیات انسان 96
- حق حیات حیوانات 99
- پزشکی و حفظ حیات 102
- برترین فضیلت 113
- تقوا در کلام امام علی علیه السلام 128
- تقوا، مصونیت است نه محدودیت 131
- ارتباطات انسان 138
- ارتباط پزشک و بیمار 139
- مراجعه به همجنس 140
- لمس بدن بیمار 143
- درمان با حرام 144
- مواسات 151
- انفاق 152
- رابطه احسان و تقوا 158
- بِرّ و نیکی 159
- خیرخواهی 161
- خیر رسانی 163
- خدمتگزاری 164
- امانت داری و ایمان 176
- امانت داری نسبت به خود 183
- امانت داری در برابر خدا 184
- امانت داری در برابر خانواده و جامعه 185
- بسترهای امانت داری 187
- امانتداری، عامل رفاه جامعه 188
- اموال عمومی 190
- رعایت صرفه و صلاح 191
- مسئولیت درمان 195
- منابع انسانی 195
- مسئولیت پذیری 196
- رعایت اهلیت در مسئولیت 197
- کیفیت کار 200
- آسیب کم کاری 203
- اسرار بیماران 207
- جسم بیماران 209
- ناموس بیماران 210
- حقیقت گویی 212
1- . آگاه حمید، "قرآن، حق حیات و چالشهای موجود"، پژوهشهای قرآنی، شماره 35.
از جامعه بشری ریشهکن شود: "وَ إذا المَوءوده سُئِلت بِأی ذَنب قُتِلت: و درباره دختران زنده بهگور پرسیده شود: به کدامین گناه کشته شدند؟"(1)
حق حیات حیوانات
همۀ گونههای حیات، آیات خداوندند و هر موجود زندهای، جانش محترم است. نه فقط انسان، بلکه حیوانات حق حیات دارند و اسلام به حقوق حیوانات توجه ویژهای دارد. در متون روایی و کتب فقهی، این موضوع در ابواب مختلف مورد تاکید قرار گرفته است.
در مجموعه بزرگ بحارالانوار که مشتمل بر 110 مجلد میباشد، دو جلد 61 و 62 به موضوع حیوانات و احکام و حقوق و آداب مربوط به آنها اختصاص یافته است. فقیهان نیز در احکام نماز و
حج و زکات و همچنین ذبح و شکار حیوانات، در موارد متعدد به این موضوع اشاره داشتهاند که به نمونهای از آن اشاره میشود:
"هرگاه کسی بترسد که اگر آب را به مصرف وضو یا غسل رساند، خود او یا بستگانش از تشنگی بمیرند یا مریض شوند، یا به قدری تشنه شوند که تحمّل آن مشقّت دارد، باید به جای وضو و غسل تیمّم نماید، و نیز اگر بترسد حیوانی از تشنگی تلف شود، باید آب را به آن بدهد و تیمّم نماید، گرچه آن حیوان مال خودش نباشد."(2)
امام علی علیه السلام نیز در نامهای به کارگزارش، در مورد نحوه گرفتن زکات از دامداران مینویسد:
"مراقب باش کسی بر حیوانات آزار نرساند و آنها را تند نراند و رنج ندهد. کسی بین شترِ مادر و بچه اش جدایی نیندازد و شتر مادر را آن قدر ندوشد که
1- (تکویر/ 8 - 9)