نگهبانان قدرت صفحه 11

بدین ترتیب می توان تبیین کرد که چرا یک بخش خبری تلویزیونی محلی نیم ساعته در ایالات متحده نوعاً 6 دقیقه و 21 ثانیه را به ورزش و آب وهوا اختصاص می دهد، و یک بخش خبری ملی نوعاً 38 ثانیه را به سیاست خارجی ایالات متحده (از جمله موضوع جنگ عراق) اختصاص می دهد. (1)

آنچه غرب بر سر عراق آورده است باورکردنی نیست: ما خون ریزی و رنج را بر یک کشور فقرزدۀ جهان سوم تحمیل کردیم. و با این حال فقط گوشه هایی از واقعیت را روی صفحۀ تلویزیون می بینیم چون بدن های سوخته و منفجرشده مانع از فروش خودرو و خمیردندان می شوند! اگر این نشانۀ یک مجموعه ارزش های جامعه گریز نیست، پس چه می تواند نشانۀ چنین چیزی باشد؟

دربارۀ برادر بزرگ و آنتی بیب: مدل پروپاگاندا

دربارۀ برادر بزرگ (2) و آنتی بیب (3): مدل پروپاگاندا

ادوارد هرمان و نوام چامسکی در اثر تأثیرگذار خود با نام «ساخت رضایت: اقتصاد سیاسی رسانه های جمعی» (انتشارات پانتون (4)، 1988)، یک «مدل پروپاگاندا» برای رسانه ها طراحی و ارائه کردند. ادوارد هرمان در مقاله ای در سال 1996 تأملاتی پیرامون خاستگاه این مدل داشت:

از دیرباز، نظم و قاعده ای در عملکرد رسانه ها وجود داشت که ما را شگفت زده می کرد: رسانه ها در محدودۀ پیش فرض هایی مشخص عمل می کنند، وابستگی شدید و غیرانتقادی به منابع نخبۀ اطلاعات دارند، و در کارزارهای پروپاگاندایی مشارکت می کنند که در جهت منافع نخبگان است. برای تبیین علت این عملکرد، به دنبال عوامل ساختاری گشتیم؛ چرا که فقط این عوامل می توانستند علل ریشه ای احتمالیِ این الگوهای نظام مند رفتار و عملکرد باشند. (5)

این به نظر یک واکنش بسیار منطقی می آید؛ اما جریان اصلی رسانه ها آن را رد می کند. توجه کنید که مدل پروپاگاندای هرمان و چامسکی از سال 1988 تا کنون فقط 4 بار در روزنامه های ملی بریتانیا ذکر شده است که

1- تایم، 28 فوریۀ 2005
2- Big Brother
3- Aunti Beeb
4- Pantheon
5- ادوارد هرمان، «بازبینی در مدل پروپاگاندا»، مجلۀ Monthly Review، جولای 1996