نگهبانان قدرت صفحه 120

قتل به عنوان اولین اقدام

بیماری اخلاقیِ گریبان گیر جامعۀ ما را می توان در یک نمونۀ دیگر نیز مشاهده کرد: یعنی در مقایسۀ بین شدت و دامنۀ پوشش قربانیان 11 سپتامبر آمریکا از یک سو و قربانیان افغان پس از 7 اکتبر 2001 از سوی دیگر. در اوایل ژانویۀ 2002، ادوارد هرمن (نویسندۀ آمریکایی) برآورد کرد که پوشش رسانه ای مرگ ناتان چپمن (1) (اولین و تنها قربانی نظامی ایالات متحده تا آن زمان) بیش از پوشش رسانه ایِ کل افغان های قربانی بمباران و قحطی بود. گزارش ها حاکی از آن بود که والتر ایزاکسون (2) (رییس CNN) گفته بود «تمرکز بیش از حد بر قربانیان یا سختی ها در افغانستان، خطاست.» (3)

این مخالفت قابل درک است، چرا که می توان فرض کرد که افغان ها جان شان را به دلیل درستی از دست نداده اند[!!!] پروفسور ویکتور بالمرتوماس (4) از «مؤسسۀ سلطنتی امور بین الملل» (5) معتقد بود که افزایش امنیت، مقابله با پول شویی، و افزایش مبادلات اطلاعاتی در سراسر دنیا، قدرت کاهش تروریسم جهانی را دارد. وی همچنین حامی رویکردی است که به [دلایل] بی میلی [برای همراه شدن با ارزش های غربی] در خاورمیانه، عربستان سعودی و عراق می پردازد. اما به اعتقاد وی، بمباران «متأسفانه دلایل منطقی بسیاری برای ادامۀ مبارزه در اختیار کشورهای سراسر دنیا قرار داده است که مسئله را وخیم تر می کند.» نتیجه گیری او، حرف غم انگیزی برای مردم مصیبت زدۀ افغانستان است:

اگر کسی گمان می کند این تضعیف موقتیِ قابلیت های القاعده از طریق نابودی اردوگاه های آموزشی تروریست ها در افغانستان به نوعی می تواند خطر حملات تروریستی در آینده را کاهش دهد، به نظر من اشتباه می کند. چون اردوگاه های آموزشی تروریست ها لازم نیست در افغانستان

1- Nathan Chapman
2- Walter Issacson
3- هوارد کورتز، «رییس CNN دستور به توازن در اخبار جنگ می دهد»، واشنگتن پست، 31 اکتبر 2001.
4- Victor Bulmer-Thomas
5- Royal Institute of International Affairs