نگهبانان قدرت صفحه 205

مسئلۀ سود و حرص بود. بی بی سی اشاره کرد که «کنگرۀ آمریکا، حمایت ریگان از مبارزان ضدکمونیستی در نیکاراگوئه را ممنوع کرد.» (1) هرچیزی را می توان گفت به شرط آنکه افکار عمومی را از واقعیت خشن و بی رحم دور کند.

نابودی جریان ساندینیستا به دست ریگان، پیامدهای فاجعه باری برای نیکاراگوئه داشت: 35 درصد افزایش مرگ ومیر کودکان در اثر سوءتغذیه، قحطی گسترده در سواحل اقیانوس اطلس، و اخطار سازمان ملل متحد مبنی بر آنکه در نتیجۀ این روند نسل بعد «کوتاه قدتر، ضعیف تر و کم هوش تر» خواهد بود.

میراث ریگان در آمریکای مرکزی

به گفتۀ سازمان عفو بین الملل، از سال 1954 به بعد، 200 هزار نفر در گواتمالا در یک «برنامۀ کشتار سیاسی دولتی» به قتل رسیدند. ایجاد، تسلیح و آموزش این دولت [سرکوبگر] به دست ایالات متحده انجام شده بود. «کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای آمریکای لاتین و حاشیۀ کارائیب» گزارش داد که در نیمۀ دوم ریاست جمهوری ریگان، درصد اهالی گواتمالا که در فقر شدید به سر می بردند از 45 درصد در 1985 به 76 درصد در 1988 افزایش یافت.

بنا به تخمین های مطالعات دیگر، در هر سال از دوران «ریاست جمهوری فوق العاده موفقِ» ریگان 20 هزار گواتمالایی از گرسنگی می مردند، در چهارماهۀ ابتدایی سال 1990 فقط هزار کودک در اثر سرخچه مردند، و «اکثر چهار میلیون کودک گواتمالایی از هیچ گونه حمایتی حتی برای اساسی ترین حقوق شان برخوردار نیستند.» (2)

در سال 1990، «بانک توسعۀ قارۀ آمریکا» (3) گزارش داد که درآمد سرانه در گواتمالا به مقدار سال 1971، در السالوادور به مقدار سال 1961، و در نیکاراگوئه به مقدار سال 1960 سقوط کرده است. «سازمان بهداشت

1- «منتقدان، میراث ریگان را زیر سؤال می برند»، 9 ژوئن 2004: http://news.bbc.co.uk
2- نقل قول در: چامسکی، «فاتحان»، مجلۀ Z Magazine، نوامبر 1990، ژانویۀ 1991 و آوریل 1991.
3- Inter-America Development Bank