نگهبانان قدرت صفحه 214

شخصیت بیش از سیاست تمرکز داشتم، چرا که در این هفته حرف های زیادی دربارۀ مورد اخیر نوشته شده بود.» (1) لازم به ذکر نیست که پوشش ایندیپندنت در آن هفته نیز سیاست های ویران گر کلینتون دربارۀ عراق را نادیده گرفته بود.

به همین ترتیب، استفن رابینسون (2) از دیلی تلگراف نیز به سؤال دریچۀ رسانه دربارۀ مقاله اش با عنوان «بهانه های کلینتون دیگر مهم نیست» (3) پاسخ داد. او نوشت: «خوب، پاسخ اجمالی سؤال شما این است که در یک مرور 1050 کلمه ای بر یک کتاب 950 صفحه ای، بالاخره جای بعضی چیزها خالی می ماند. فکر می کنم به ماجرای رواندا هم اشاره ای نکرده ام، که ارقام [تلفات] آن وخیم تر هم بوده اند.» (4)

ما به رابینسون این گونه پاسخ دادیم:

توجیه شما که رواندا را هم ذکر نکرده اید با اینکه «ارقام [تلفات] آن وخیم تر هم بوده اند»، به نفع تان نیست. در عوض، حدود 20% از مقالۀ شما به رابطۀ کلینتون با مونیکا لوینسکی اختصاص یافته است. در همین حال، مسؤولیت کلینتون در مرگ بیش از یک میلیون عراقی، حتی صرف نظر از واکنش تأخیرآمیز او به تراژدی رواندا (البته در واقع بی عاطفگی و پیش گیری صریح او از اقدام بین المللی در این زمینه؛ مراجعه کنید به: «شبکۀ فریب» از کورتیس، انتشارات Vintage، 2003)، از دید رادار روزنامه نگاری شما پنهان شده است. (5)

ما پاسخ دیگری دریافت نکردیم.

ساده سازی دیمبلبی

1- ایمیل به دیوید کرومول، 22 ژوئن 2004.
2- Stephen Robinson
3- 23 ژوئن 2004.
4- ایمیل به دیوید کرومول، 23 ژوئن 2004.
5- دیوید کرومول، ایمیل به استفن رابینسون، 23 ژوئن 2004.