نگهبانان قدرت صفحه 227

آفیس ورلد (1)، شرکت هولدینگ HSBC و شرکت تولید لوازم آشپزخانۀ مگنت (2)؛ یعنی تبلیغات مروّج مصرف زدگی فزاینده که البته 75% از درآمد تمامی مطبوعات باکیفیت را تأمین می کنند. «کاری کردن» یعنی توجه به دقیقاً همین منافع بنگاهی: دقیقاً همین نسخه های مادی گرایانه از زندگی، آزادی و شادی. «کاری کردن» در واقع یعنی توجه به منافع بنگاه ها به مانند روزنامۀ گاردین.

«من هم نه!»: سوخت فسیلی، پیش برندۀ گاردین

در 8 ژانویۀ 2004، یک هشدار رسانه ای «واکنش سریع» با عنوان «فاجعۀ اقلیمی: نهایت خیانت رسانه ای» منتشر کردیم. (3) کانون توجه این هشدار، پوشش رسانه ای از یافته های جدید علمی «وحشتناک» دربارۀ تغییرات اقلیمی و احتمال تلف شدن گونه ها بود. ما به مردم پیشنهاد دادیم که سؤالات زیر را برای دبیران و نویسندگان بخش محیط زیست روزنامه های گاردین و ایندیپندنت بفرستند:

چرا در گزارش اثرات فاجعه بار گرمایش جهانی، هیچ اشاره ای به تلاش های بنگاه های جهانی برای متوقف سازی حتی اقدامات جزئی در زمینۀ تغییرات اقلیمی و تخریب جنبش هوادار محیط زیست نمی کنید؟ چرا این عوامل سیاسی و اقتصادی که مرگ دسته جمعی را برای سیاره مان به بار می آورند، شایستۀ ذکر توسط شما و روزنامه تان نیستند؟

پائول براون، خبرنگار زیست محیطی گاردین که عصبانی شده بود، پاسخ داد: «همیشه به من فشار آورده اند که چرا ذهن یک طرفه ای دارم و هیچ کاری جز حمله به بنگاه ها (خصوصاً اکسون) به خاطر عدم اقدام در زمینۀ تغییرات اقلیمی نمی کنم. شاید باید مقاله ها را بخوانید.» (4)

این ایمیل یک دست و بی نزاکت با الگوی استاندارد واکنش روزنامه نگاران به چالش های مؤدبانه و منطقی هم خوانی دارد. براون تلویحاً می گوید که هیچ یک از خوانندگان فهیم گاردین با این یک مشت افرادی موافق باشند که سکوت روزنامه در قبال کارشکنی بنگاه ها در زمینۀ تغییرات اقلیمی، وابستگی ریاکارانۀ آن به تبلیغات

1- Office World
2- Magnet
3- مراجعه کنید به: www.medialens.org
4- ایمیل به خوانندگان دریچۀ رسانه، 8 ژانویۀ 2004.