- سخن ناشر 1
- توصیه های مقام معظم رهبری به مدیران 4
- اشاره 4
- پرهیز از اشرافی گری 5
- رعایت بیت المال 5
- ساده زیستی مسئولان 6
- اشاره 8
- 1. توجه به ارزش خدمتگزاری 9
- 2. اعتقاد به «ولی نعمت بودن مردم» 11
- 3. توفیق خدمتگزاری، نعمت الهی 13
- 4. مردم را از خودی دانستن و در خدمتگزاری به آنان شتاب کردن 15
- 5. مقام بالاتر، خدمتگزاری بیشتر 17
- 6. مقدم داشتن دیگران بر خود 18
- 7. خودسازی و خدمت به مردم 19
- 8. خوشرفتاری با مردم 20
- 9. بهترین موقعیت خدمتگزاری 21
- 1. رضایت خدا 23
- اشاره 23
- 2. برخورداری از پشتیبانی و قدرت مردم 24
- اشاره 25
- برخی از مصادیق خدمتگزاری 26
- اشاره 27
- 2. تک روی در مصلحت اندیشی 28
- 1. عدم مطابقت گفتار با عملکرد 28
- 3. ناامیدکردن مردم 30
- 5. عدم تحمّل و استعفا از خدمتگزاری 32
- 6. منت نهادن بر خدمت شوندگان 33
- اشاره 35
- 2. قدردانی و تشویق 36
- 3. پشتیبانی کردن از او 37
- اشاره 38
- حقوق گرفتن بدون کارکردن 40
- دریافت دو حقوق در یک ماه 40
- فوق العاده گرفتن در مرخصی 41
- اشاره 42
- جبران کم کاری 43
- دیر حاضرشدن و زودرفتن 44
- اشاره 45
- بودجه اختصاصی اداری 48
- ماشین اداره 49
- غذای اداره 51
- خانه سازمانی 51
- استفاده از آب و برق 52
- تلفن و امور دیگر 53
- انجام کار غیرموظّف در وقت اداری 55
- اقامه نماز جماعت در اداره 58
- اشاره 60
- گرفتن فوق العاده 62
- اضافه کار تشویقی 64
- اضافه کاری در وقت اداری 65
- تخلّف از قوانین و مقررات 67
- اشاره 67
- مشاهده تخلّف از مافوق 69
- تخلّف از مقررات راهنمایی و رانندگی 69
- مأمور خرید 71
- خرید و فروش اجناس قاچاق 73
2. توجه به نتایج خدمتگزاری
اشاره
باید در خیررساندن به برادران خود با یکدیگر مسابقه گذاشت. در این صورت است که فرشتگان آسمان برای او نزد پروردگارش استغفار و دعا کنند تا حاجات او برآورده شود؛ با این عمل خدا و پیامبرش را شاد کرده است. یک نفر مدیر یا کارمند، چنانچه به نتیجه خدمتش فکر کند و بداند که چه ثواب و پاداش اخروی در انتظار اوست، لحظه ای از خدمت به خلق خدا خسته نشده و همواره درپی تلاش بیشتر خواهد بود. برخی از ثمرات خدمت به خلق خدا عبارتند از:
1. رضایت خدا
امام خمینی رحمه الله در این مورد می فرماید:
«ما نباید در ادای وظیفه منتظر نتیجه قطعیه باشیم. اگر در محضر مقدس حق تعالی عامل به وظیفه معرفی شویم، همین نتیجه است». (1)
1- صحیفه نور؛ بیست و نهم اسفند 1347، خطاب به آقای سید محمد رضا سعیدی (نجف).