کلمات طریقه: پنجاه درس اخلاقی صفحه 17

صفحه 17

و قناعت صفتی است، که همۀ فضائل به آن منوط، بلکه راحت دنیا و آخرت به آن مربوط است.

دَه آدمی از سفره ای بخورند و دو سگ بر لاشه ای سر نبرند.

حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر.

حکماء گفته اند: درویشی به قناعت به از توانگری به بضاعت.

به پادشاهی دنیا فرو نیارد سَر اگر ز سِرِّ قناعت خبر شود درویش

کَلِمَهٌ فیِ ذَمِّ الطَّمَعِ نکوهش طمع

طمع نیز با حرص توأم و ضدّ آن بی نیازی از مردم است.

دیده اهل طمع به نعمت دنیا پر نشود همچنان که چاه به شبنم

و بس است در این مقام خبر مشهور بین انام(عَزَّ مَنْ قَنَعَ، ذَلَّ مَنْ طَمَعَ).(1)

قناعت کن ای نفس بر اندکی که سلطان و درویش بینی یکی

چرا پیش خسرو به خواهش روی چو یک سو نهادی طمع، خسروی

وگر خودپرستی، شکم طبله کن دَرِ خانۀ این و آن قبله کن


1- (1) - جمله اول در شرح غررالحکم 474/4 و جمله دوم با کمی تفاوت در 451/5 می باشد.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه