کلمات طریقه: پنجاه درس اخلاقی صفحه 18

از حضرت سجّاد علیه السلام مروّی است که: خوبی ها را دیدم که جمع بود در قطعِ طمع از مردم.(1)

کَلِمَهٌ فیِ ذَمِّ الْبُخْلِ نکوهش بخل

ای جان عزیز! از بخل کردن بپرهیز، که شخص بخیل در نظرها خوار و ذلیل و بی اعتبار است. بس است در مذمّت آن که هیچ بخیلی را در عالم دوست نمی باشد. و مردم، حتّی اولادش با او دشمن هستند، و اهل و عیالش پیوسته چشم به مرگ او نهاده اند که در عزایش جامه های کهن بدرند و لباسهای نو از خز و دیبای چینی ببرند.

چه بزرگان گفته اند: سیم بخیل از خاک وقتی درآید که وی در خاک رود.

بخیل توانگر به دینار و سیم طلسمی است بالای گنجی مقیم

و بخیل را بعد از مرگ کسی یاد نکند، چون معلوم است هر که را در زندگی نانش نخورند در مردگی نامش نبرند.