کلمات طریقه: پنجاه درس اخلاقی صفحه 32

همسایگان شده.(1)

کَلِمَهٌ فیِ ذَمِّ اظْهارِ الْعُیُوبِ نکوهش عیب جوئی و اظهار عیوب

عیب جوئی مردم کردن از علامات خباثت نفس و دِنائت طبع و عیبناک بودن است. چون هر عیبداری، طالب اظهار عیوب مردم است.

در حدیث نبوی صلی الله علیه و آله و سلم است: که هر کس ظاهر کند عمل ناشایست کسی را مثل آن است که خود به جای آورده(2).

به تجربه ثابت است که هر کس بنای عیب جوئی مردم نهاد، ایشان را رسوا کرده و خود را بی اعتبار.

پس احمق کسی است که خود به هزار عیب آلوده، و سر تا پای او را معصیت فرو گرفته، چشم از عیب خود پوشانیده و زبان به عیوب مردم گشاده است.

همه حمّال عیب خویشتنند طعنه بر عیب دیگران چه زنند

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از کلمات خود چنین مردمانی را که جستجوی عیب مردم می کنند و آن را نقل می نمایند و