کلمات طریقه: پنجاه درس اخلاقی صفحه 55

ساقط می گرداند.

چهارم: آنکه ملاحظه کند احوال کسانی را که به بلاهای عظیم تر از بلاهای او گرفتار شده اند.

پنجم: آنکه بداند ابتلاء و مصیبت، دلیل فضل و سعادت او است چه آنکه:

هر که در این بزم مقرّب تر است جام بلا بیشترش می دهند

ششم: آنکه آدمی را به واسطۀ ریاضت مصائب، «تکمیل» حاصل می شود.

هفتم: آنکه متذکّر شود که این مصیبت از نزد حق تعالی است که دوست ترین هر چیزی است نسبت به او و به جز صلاح و خیر او را نمی خواهد.

هشتم: آنکه تتبّع کند در احوال مقرّبین، و ابتلاء و صبر آنها را ملاحظه کند تا آنکه رغبت صبر و استعداد نفس برای او حاصل شود.

و بدان که: مراد از صبر همان است که در ابتدا ذکر شد، امّا سوختن دل و جاری شدن اشک از مقتضای بشریّت است، بنده را از حدّ صبر بیرون نمی برد.

نظیر این مطلب که مریض به فصد و حجامت راضی و خشنود است ولکن از درد و الَمْ متأثر می شود.

کَلِمَهٌ فیِ مَدْحِ الشُّکْرِ ستایش شکر

شکر نعمت عبارت است از شناختن نعمت مُنْعِمْ و شاد بودن به